Συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του πόκερ να παρακολουθούν το philgalfond.com και… δεν θα χάσουν. Πήραμε την πρωτοβουλία να μεταφράσουμε το πιο πρόσφατο post του, στο οποίο περιγράφει την ιστορία του στο πόκερ, από τότε που ξεκίνησε έως σήμερα.

Η μετάφραση του δημοσιεύματος θα γίνει σε τρία μέρη. Μέρος Α“ λοιπόν:

«Πολύς κόσμος με έχει ρωτήσει πως ξεκίνησα να ασχολούμαι με το πόκερ, ή πως πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω το σχολείο για να χρησιμοποιώ όλο τον χρόνο μου παίζοντας. Το ακόλουθο άρθρο είναι μια συλλογή από πτυχές της ιστορίας μου, από όταν ήμουν 18 μέχρι τα 22. Μερικά από αυτά που θα διαβάσετε αφορούν το πόκερ, μερικά όχι. Σε καμιά περίπτωση όμως αυτό το αφιέρωμα δεν καλύπτει όλα τα γεγονότα της ζωής μου εκείνη την περίοδο. Νομίζω όμως πως δίνουν μια ικανοποιητική περιγραφή της, και ελπίζω πως μέσα από αυτό το άρθρο θα μπορέσετε να με γνωρίσετε καλύτερα.

Το ξεκίνημα

Ξεκίνησα να παίζω online poker για διασκέδαση, όταν ήμουν πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν. Κατέθεσα $50 και άρχισα με Sit’n’go των $10. Προφανώς, δεν ήξερα και πολλά πράγματα για το bankroll management εκείνη την εποχή. Έχασα τα $50. Είχα κάποιες χιλιάδες δολάρια στον τραπεζικό μου λογαριασμό, τα περισσότερα είχαν περισσέψει από το Bar- Mitzvah μου (σ.σ. Εβραϊκή τελετή ενηλικίωσης, στην οποία συνηθίζεται οι συγγενείς να κάνουν χρηματικά δώρα στον έφηβο) και από εργασία δύο καλοκαιριών σε κατασκηνώσεις. Οι γονείς μου πλήρωναν για το σχολείο, το σπίτι και το φαγητό μου και δεν είχα ποτέ ξοδέψει χρήματα πέρα από video games. Δεν επρόκειτο λοιπόν να ξεμείνω σύντομα. Κατέθεσα έτσι κι άλλα $50.

Τον χειμώνα του δεύτερου έτους στο Πανεπιστήμιο, είχα κάνει εκείνα τα $50 μερικές χιλιάδες δολάρια. Είχα διαβάσει πολλά βιβλία, γράφτηκα στο 2+2, αγόρασα το Poker Tracker και «έβγαζα» περίπου $30 την ώρα παίζοντας sit-n-go’s. Μάλιστα εργαζόμουν προετοιμάζοντας μαθητές για SAT και ACT, έβγαζα δηλαδή πολύ καλά χρήματα για φοιτητής (περίπου $17 την ώρα από αυτή τη δουλειά).

Το πόκερ όμως ήταν η κύρια δουλειά μου στο κολέγιο και μου άρεσε πολύ αυτό. Δεν είχα κάποια ανάγκη για περισσότερα χρήματα, όπως είπα, αλλά η ιδέα ότι κέρδιζα τόσα πολλά από το παιχνίδι με συνάρπασε! Και το πιο σημαντικό; Υπήρχε πολύς ανταγωνισμός.

Έπαιζα ποδόσφαιρο στο γυμνάσιο και παρόλο που η ομάδα μας δεν ήταν καλή, το άθλημα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μου. Τρελαινόμουν τότε για το ποδόσφαιρο και φυσικά για τον ανταγωνισμό που μου προσέφερε. Μετά από ένα χρόνο, είχα καταφέρει μέσω του πόκερ να βρω κάτι που θα αντικαταστούσε αυτή τη διάθεση μου για ανταγωνισμό.

Είμαι κάπως ψυχωτικός τύπος, και όταν βρηκα κάτι που δε ενδιέφερε, έπεσα «με τα μούτρα». Μελετούσα και έπαιζα όλη μέρα (αν και μάλλον περισσότερο έπαιζα, δεν ήμουν ποτέ καλός στη μελέτη). Το πόκερ ήταν κάτι σαν video game, ένα υπέροχο video game, και συγκεντρώθηκα στο να χτίσω το bankroll μου, το ROI μου και να ανεβάσω τα stakes που μπορούσα να είμαι κερδοφόρος.

Πέρνούσα τις περισσότερες νύχτες στο γραφείο, δίπλα στο κρεβάτι μου, πάνω από μια στοίβα από άπλυτα ρούχα, σε ένα στενό δωμάτιο. Είμαι πολύ εσωστρεφής και μου αρέσει να είμαι μόνος. Για την ακρίβεια, το χρειάζομαι να είμαι μόνος. Μου αρέσει ο κόσμος, σίγουρα, αλλά πολύ ώρα σε περιβάλλον με αρκετό κόσμο, χωρίς να έχω την ευκαιρία να ξεφύγω, μου είναι ανυπόφορο. Έχω ανάγκη να μένω μόνος μου, για… «επανεκκίνηση». Το δωμάτιο μου ήταν πόκερ και μοναξιά: Παράδεισος δηλαδή.

Ο παράδεισος μου ήταν μέρος από ένα τριάρι διαμέρισμα. Το μοιραζόμουν με δύο κορίτσια, το ένα μάλιστα ήταν βέβαιο πως ήμουν gay, και το πίστευε για σχεδόν όλη εκείνη τη χρονιά. Η εξήγηση μπορεί να ήταν το πόστερ που είχα κρεμασμένο στην πόρτα του δωματιού μου, μιας γάτας με τιάρα, που έγραφε «Είμαι μια Πριγκήπισσα» (το έβρισκα αστείο), ή ότι δε με είχε δει ποτέ με κάποιο κορίτσι. Πως ήταν δυνατόν να γνωρίσω κάποια κοπέλα όταν έμενα συνεχώς στο δωμάτιο προσπαθώντας να μάθω πως θα «διαλύω» το online poker, και ταυτόχρονα φοοβάμαι και τα κορίτσια;

Γνώρισα την Καρολίν σε κάποιο μάθημα που παρακολουθούσα στο πρώτο έτος. Ήταν πολύ καλύτερη από μένα, αλλά για να λέμε την αλήθεια έκανε αυτό το μάθημα από το Γυμνάσιο. Για μένα ήταν κάτι καινούριο. Αυτή και η Σάνον ήταν να συγκατοικήσουν με κάποιο τρίτο κορτίτσι, που την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη. Η Καρολίν ρώτησε έναν από τους κοινούς μας φίλους στην τάξη αν ήξερε κάποιον που έψαχνε σπίτι για το επόμενο έτος. Πάντοτε αφήνω τα πράγματα για την τελευταία στιγμή αλλά η αναβλητικότητα μου αυτή τη φορά με αντάμοιψε!

Η Καρολίν και η Σάνον ήταν οι καλύτερες συγκάτοικοι που μπορούσα να ελπίζω. Έμεινα μαζί τους για 3 χρόνια και παρότι δεν μένουμε πια μαζί, τις θεωρώ ως δύο από τους πιο κοντινούς μου φίλους μέχρι και σήμερα.

Ήμουν πολύ τυχερός που τα πράγματα πήγαν έτσι. Δεν είχα γνωριστεί ποτέ με την Καρολίν και οι δύο με συνάντησαν για πρώτη φορά όταν μου πήραν τη «συνέντευξη» για τη συγκατοίκηση.

Η «συνέντευξη» περιέλαμβανε ερωτήσεις όπως «Κάνεις ηρωίνη;», «Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;» και «Μήπως έχεις καθόλου ηρωίνη;».

Δεν είχα αλλά με δέχτηκαν.

Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το πράσινο.

(Συνεχίζεται με το B” Mέρος)

(21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ)