Ένας από τους πιο επιτυχημένους high rollers στην ιστορία του πόκερ (Ben Tollerene) μίλησε στον Jared Jaffe για την άνοδο του στα high stakes, θυμήθηκε τις επικές μονομαχίες του με τον Isildur, εξέφρασε τον σεβασμό του στον Ike Haxton για τη βοήθεια που έδωσε στην καριέρα του και άλλα πολλά.

Προετοιμαζόμενος για τη συνέντευξη παρακολούθησα λίγο από εσένα στον Joey Ingram, αυτή ήταν η τελευταία σου συνέντευξη;

Ναι, αυτή ήταν η τελευταία φορά που εμφανίστηκα. Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι που θα ήθελα να μοιραστώ που νομίζω ότι με βοηθά να αισθάνομαι πιο άνετα. Δεν είναι ακριβώς αποποίηση ευθύνης, αλλά θέλω να σημειώσω ότι αυτό που ιστορικά με έκανε να μην απολαμβάνω να κάνω συνεντεύξεις είναι ότι θέλω να διατηρώ το δικαίωμα να αλλάζω γνώμη.

Είμαι 37 χρονών. Προσπαθώ να κατανοήσω τα πράγματα, αλλά είμαι συχνά μπερδεμένος. Νομίζω ότι έχω κάποιες καλές ιδέες, αλλά υπάρχουν πολλά που προσπαθώ να καταλάβω μόνος μου. Έτσι, θα ενθάρρυνα όποιον με ακούει, αν πω κάτι που του αρέσει, να το κρατήσει και να προχωρήσει με αυτό. Αν πω κάτι που δεν του αρέσει, ας το αφήσει πίσω. Μην με παίρνετε πολύ σοβαρά λοιπόν.

Παίζαμε μια φορά σ” ένα τραπέζι με τον Aleksejs Ponakovs και τον ρώτησα για σένα και μου είπε: «Δεν ξέρω πραγματικά τον Ben.» Αυτό με ξάφνιασε. Πως γίνεται να μην γνωρίζει τον μεγαλύτερο θρύλο στην αίθουσα, αν και μπορεί να εννοούσε ότι δεν σε γνωρίζει προσωπικά.

Πάντως ένιωσα ότι πολλοί από τους παίκτες δεν γνωρίζουν πραγματικά το υπόβαθρό σου ή μπορεί να έχουν ακούσει απλά ότι ο Ben ήταν ένας ατρόμητος παίκτης cash games. H αλήθεια είναι ότι έχεις μια ενδιαφέρουσα καριέρα, μπορείς να μιλήσεις λίγο για αυτό;

Νομίζω ότι έκανα κακή πρώτη εντύπωση στον Ponakovs. Έκανα ένα jam με 9-2 suited για οκτώ big blinds BvB, έκανε call και με κοίταξε με τόσο απογοήτευση. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι το έχουν παρατηρήσει αυτό.

Ένα ακόμη αστείο πράγμα που μου θύμισες ήταν πως όταν κέρδισα το 50k PLO στο Triton ένας τύπος ήρθε και μου είπε: «Συγχαρητήρια, δεν είσαι ακριβώς γνωστός για το PLO. Πως ένιωσες που τα πήγες τόσο καλά σε ένα τουρνουά PLO;»

Η καριέρα μου ξεκίνησε το 2005. Αγόρασα μια από αυτές τις πιστωτικές κάρτες των $600. Bασικά ξεκίνησε λίγο πριν από αυτό, πηγαίνοντας σε home games στο Τέξας όπου μεγάλωσα, αλλά η πραγματική μου καριέρα θα έλεγα ξεκίνησε με μια από αυτές τις κάρτες των $600 που αντιστοιχούσαν στην κατάθεσή σου στο Full Tilt. Αγόρασα αυτήν την κάρτα με την οποία μπορούσες να καταθέσεις γιατί δεν μπορούσες να το κάνεις με μια κανονική κάρτα. Ξεκίνησα με 10/25 σεντς. Αυτό ήταν το 2005/2006, και βασικά ανέβηκα σε stakes από το μηδέν. Για να το συνοψίσω, μέχρι το 2009, νομίζω ότι έπαιζα 5/10, μπήκα σε 10/20 και το 2011 ίσως 25/50. Η άνοδος ήταν αρκετά γρήγορη από εκεί και πέρα.

Κυρίως άλλαξα σε PLO το 2009. Έπαιζα ακόμα και τα δύο παιχνίδια και μελετούσα και τις δύο παραλλαγές, αλλά ένιωθα ότι είχα περισσότερες δυνατότητες να κερδίσω χρήματα στο PLO. Μετά πήγα κατευθείαν στα nosebleed stakes. Όλα πήγαν καλά, οκ όχι στο 100% του χρόνου, αλλά έτσι ανέβηκα από τα micro stakes στα nosebleeds.

Έχω ακούσει ιστορίες ότι στα πρώτα σου χρόνια έκανες την περισσότερη δουλειά με… χαρτί και στυλό. Ξέρεις, πριν τη χρήση solvers ότι χρησιμοποιούσες κάποιες… πρωτόγονες λύσεις. Γινόταν τίποτα από αυτά την περίοδο ‘06 έως ‘09, ή αυτό ξεκίνησε στο PLO;

Α, ναι, σίγουρα. Άρχισα να δουλεύω στην πραγματικότητα, και κάποια στιγμή άρχισα να δουλεύω με τον Ike. Αγόρασα μαθήματα από τον Ike Haxton το 2011 και έγινε μια τεράστια επιρροή στο παιχνίδι μου και στο πως σκεφτόμουν το παιχνίδι. Προσπαθούσα να κάνω τη σωστή δουλειά, αλλά κάτι έλειπε θα έλεγα, μέχρι που συνδέθηκα μαζί του.

Εκείνη την περίοδο, διάβαζα το «Mathematics of Poker», και η ιδέα να παίζω μια στρατηγική που είναι θεωρητικά σωστή μου ταίριαζε απόλυτα. Βασικά, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να μην γίνομαι exploitable στο παιχνίδι και να προσπαθήσω να παίζω έτσι. Νομίζω ότι προσπαθούσα να βρω την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσω, αλλά δεν καταλάβαινα μερικές βασικές έννοιες.

Γύρω στο 2011, προσέλαβα τον Ike και έναν καθηγητή θεωρίας παιχνιδιών για να μου διδάξει τη θεωρία παιχνιδιών που δεν είχε καμία σχέση με το πόκερ. Τότε πραγματικά απογειώθηκα και όταν το κοιτάς τώρα, πολλά από τα πράγματα στο Excel είναι απλά.

Πως και σε ανέλαβε ο Ike το 2011; Ξέρω ότι δεν έχει κάνει πολύ προσωπικό coaching στην καριέρα του. Έπαιρνε κάποιο μέρος από τα κέρδη σου ή ήταν απλώς με την ώρα; Ξέρω ότι είχε μια δύσκολη περίοδο κάποια στιγμή, ίσως ήταν η Black Friday που του προκάλεσε οικονομικό πλήγμα.

Δεν ξέρω ακριβώς. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν ο τρόπος που το ζήτησα και ο τρόπος που συμπεριφέρθηκα και εμφανίστηκα στα μαθήματα. Η τιμή του ήταν υψηλή, οπότε ίσως αυτό ήταν πιο ελκυστικό για αυτόν από ό,τι ήταν πριν, αλλά τα πηγαίναμε πολύ καλά. Τα μαθήματα ήταν υπέροχα και έφερνα πολλές ερωτήσεις και υλικό στο μάθημα. Νομίζω ότι τον βοηθούσα να γίνει καλύτερος διδάσκοντας με κιόλας, οπότε υπήρχε πολλή αλληλεπίδραση ανάμεσα σε εμάς τους δύο.

Πες μου για τον καθηγητή Θεωρίας Παιχνιδιών, έχω ακούσει ότι ήταν κάποιος Γάλλος. Πως προέκυψε αυτό; Πως επέλεξες αυτόν τον άνθρωπο και τι νομίζεις ότι αποκόμισες από αυτό;

Ναι ήταν Γάλλος και το όνομά του ήταν Alex Martin. Νομίζω ότι ήταν προπονητής στο Bluefire Poker.

Ήμουν απολύτως προσκολλημένος στην ιδέα της εκμάθησης και του παιχνιδιού μιας στρατηγικής GTO, αλλά αυτό δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, οπότε έπρεπε να το κατανοήσω μόνος μου. Έπρεπε να χτίσω κάτι ενδεικτικό αυτού ή με αυτό το πνεύμα στο μυαλό, και σκέφτηκα ότι το πρώτο βήμα για αυτό θα ήταν να κατανοήσω καλύτερα τη Θεωρία Παιχνιδιών.

Συζητούσαμε για τις εφαρμογές στο πόκερ, αλλά με δίδασκε επίσης για saddle points και άλλες έννοιες που δεν έχουν καμία σχέση με το πόκερ. Ήταν ωραίο να βρίσκομαι σε αυτό το πλαίσιο σκέψης και να προσπαθώ να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Είχε αυτό το node-by-node game, που ήταν κόκκινος παίκτης εναντίον μπλε παίκτη, και ήταν απλώς toy games.

Μπορούσες να λύσεις αυτά τα toy games με πολύ βασικές παραμέτρους που δεν θυμάμαι ακριβώς τώρα, αλλά θυμάμαι ότι έμαθα από αυτό – βλέποντας αυτό το polar range σε πολλαπλά streets να αισθάνεσαι περισσότερο EV από τον άλλο παίκτη καθώς το μέγεθος του bet αυξάνεται. Ακούγεται τόσο απλό τώρα, αλλά το να το βλέπεις οπτικά με τη μορφή ενός παιχνιδιού τότε ήταν ωφέλιμο για μένα.

Ακούγοντας την ιστορία σου έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη δική μου. Ήμουν κάποιος που δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για το διάβασμα, δεν έβλεπα καθαρά το μέλλον του πόκερ. Εκείνη την περίοδο με άφησε πίσω.

Ακούγεται λίγο σκληρό αλλά ήμουν έτοιμος να υποβαθμιστώ την περίοδο 2012 έως 2014. Ήσουν ένα εξαιρετικό παράδειγμα του γιατί νοιαζόμουν για αυτό το είδος δουλειάς και γιατί ένιωθα ότι ήταν ισχυρό, επειδή ένιωθα ότι είχα φτάσει στο όριο του να ξεγελάω τον αντίπαλό μου ή να τον παραπλανώ με τον τρόπο που κάναμε παλιά. Ένιωθα ότι μόλις έφτανα στα 25/50, ήταν σαν να με ξεγελούν τόσο συχνά όσο ξεγελούσα εγώ.

Ένιωθα πιο σίγουρος για αυτό που έκανα επειδή παίζαμε μερικές φορές τα 5k heads-up sit-and-gos (στα οποία ξέρω ότι τα πήγες καλά), και όταν παίζαμε, έπαιρνες αυτά τα lines που μου προκαλούσαν τόσο έντονα συναισθήματα. Ένιωθα ότι έπρεπε να πάω πάσο, πρέπει να πάω πάσο, αλλά καθόμουν και έλεγα, «Εντάξει, ηρέμησε, ποντάρει 60% του pot.» Τότε ένιωθα ότι ήθελα τόσο πολύ να πάω πάσο και έκανα κλικ στο call, και είχες μπλόφα.

Έκανες κάποια προσαρμογή στην προσέγγισή σου ή τι έκανες εκείνο τον καιρό όταν ένιωθες έτσι;

Νομίζω ότι έπρεπε να επανέλθω στον προσανατολισμό μου στο πόκερ, που ήταν πολύ φυσικός για μένα. Αισθανόμουν ότι ήμουν ένας από αυτούς που ήταν καλοί από την αρχή και δεν έκαναν καμία δουλειά, και αυτό με έκανε πολύ εγωιστή και κακομαθημένο. Έπαιζα απλώς με το «έτσι είναι ο κόσμος, πρέπει να μου δίνονται πράγματα». Όταν αυτό δεν ίσχυε πλέον, με έκανε να αισθάνομαι κακομαθημένο.

Καθώς έβλεπα τον εαυτό μου να γίνεται όλο και χειρότερος σε σχέση με τον ανταγωνισμό, απλώς έχανα όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον. Αυτό συνέπιπτε με μερικές από τις αξίες μου με θετικό τρόπο, που ποτέ δεν ήμουν κάποιος που ήθελε να βγάλει πολλά χρήματα. Μόλις είχα ένα εκατομμύριο δολάρια, ήμουν κάπως σαν «Γιατί να βγάλω περισσότερα χρήματα; Δεν έχει και πολύ νόημα, δεν με ενδιαφέρει καν να τα ξοδέψω».

Μου άρεσε να είμαι στην κορυφή μιας ιεραρχίας, αλλά δεν μου άρεσε πραγματικά να παλεύω γι” αυτό, δεν ενδιαφερόμουν τόσο όταν υπήρχε αντίσταση. Ήμουν σε ένα σημείο της ζωής μου όπου ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Ήθελα να βγαίνω περισσότερα ραντεβού, να παίζω γκολφ και να κοινωνικοποιούμαι. Επίσης, κάπνιζα αρκετή μαριχουάνα και πήγαινα στον κινηματογράφο κάθε μέρα. Νομίζω ότι συνδεόμουν με πολλά από τα συναισθήματά μου που είχα παραμελήσει.

Ακούγεται σαν να έφτασες εκεί χωρίς μεγάλη προσπάθεια πίσω από αυτό.

Νομίζω ότι αναγκάστηκα να κάνω ένα βήμα πίσω και να δω τη συνολική εικόνα. H υποβάθμιση ουσιαστικά με έκανε να κάνω ένα βήμα πίσω και να αναρωτηθώ για τα μεγαλύτερα ερωτήματα σχετικά με το τι θέλω από τη ζωή. Αν συνέχιζα να ανεβαίνω και να κερδίζω τεράστια ποσά χρημάτων, το κόστος ευκαιρίας θα ήταν πολύ υψηλό, συνδυασμένο με το γεγονός ότι θα απολάμβανα περισσότερο το να είμαι στο τραπέζι. Ίσως θα ήταν ένας μακρύτερος δρόμος για να κάνω ένα βήμα πίσω και να αποκτήσω προοπτική σχετικά με το τι θέλω πραγματικά από τη ζωή.

Είμαι περίεργος για πολλούς από τους κορυφαίους παίκτες PLO εκείνη την εποχή: Ο Isildur είναι τέτοιος θρύλος, ο Galfond έχει δείξει αντοχή και έχει επηρεάσει πολύ την κοινότητα με πολλούς τρόπους, και ο Ike… Τον έχω ακούσει να αναφέρεται ως ο νονός, κάτι που φαίνεται λογικό. Είναι παντού στο πόκερ.

Θα με ενδιέφερε να μου πεις για αυτούς τους παίκτες, από πού νομίζεις ότι προέρχεται η αντοχή τους, γιατί είναι τόσο καλοί και ποιες είναι οι μοναδικές τους ικανότητες. Μου φαίνονται όλοι ως πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου. Kαι ο Sauce επίσης!

Ο Isildur ήταν παίκτης που βασιζόταν στο ένστικτο. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω πολλά για το πως παίζει τώρα, αλλά εκείνη την εποχή ήταν ένας παίκτης που βασιζόταν αποκλειστικά στο ένστικτο. Έπαιζε διαφορετικά από όλους τους άλλους. Είχε ένα πολύ δυνατό ταλέντο στο να παίζει heads-up με μεγάλα bets deep. Δεν είχε πραγματικά καλά sizes εκτός αν ήταν μεγάλο, αλλά ήταν ο πρώτος που έφερε τη μόδα του overbet. Έκανε πράγματα που με εντυπωσίαζαν πολύ, ειδικά όταν ανακάλυψα τις απαντήσεις στον solver στη συνέχεια.

Δομούσε τα πράγματα σωστά και δημιουργούσε ranges που είχαν νόημα. Ένα πράγμα που τον επηρέαζε αρνητικά ήταν ότι ποτέ δεν στοιχημάτιζε λιγότερο από περίπου 75% του pot, και αυτό ήταν προβληματικό. Νομίζω ότι τον έχω παίξει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Έχω παίξει… ξέχασα τον αριθμό, αλλά είναι πάνω από 50.000 χέρια heads-up εναντίον του. Υπήρχαν φορές που είμαι σχεδόν βέβαιος ότι με κέρδιζε. Επίσης, μπορούσε να παίζει τα πιο μακρά και εξαντλητικά sessions από οποιονδήποτε θυμάμαι να παίζω εναντίον του.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο session που θυμάσαι να έχεις παίξει μαζί του;

Δεν ήμουν ποτέ ο τύπος που έπαιζε για 24 ώρες συνεχόμενα ή κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα παίξαμε κάποια sessions 12 ωρών που ήταν πραγματικές… αιματοχυσίες. Είχαμε αυτά τα δύο cap sessions που συζητούνται πολύ, όπου παίζαμε τέσσερα τραπέζια 5/1k cap PLO με το 3x, το 3x raise ή fold – μια… ανόητη συμφωνία. Χωρίς limp.

Για να γίνει χειρότερο, και οι δύο πιστεύαμε ότι έπρεπε να ανοίγουμε περίπου το 92% των χεριών, αν δεν μπορούσαμε να κάνουμε fold. Στο πρώτο sesssion εδώ έχασα $1.700.000 και μετά πήγα για ύπνο, και μετά παίξαμε όλη την επόμενη μέρα και κέρδισα περίπου $1.500.000 ή κάτι τέτοιο! Ήταν μια τρελή περίοδος.

Νομίζω ότι έχω ακόμα μόνιμες αλλαγές στη… χημεία του εγκεφάλου μου από αυτό. Δεν αστειεύομαι, νομίζω ότι μου έκανε κάτι.

Θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι θα κάνει τη μετάβαση σε fix limit eight-game;

Δεν ξέρω πώς λειτουργεί αυτό για εκείνον. Τα σχόλια όταν πρωτοπήγε εκεί ήταν ότι ήταν πάλι εκπληκτικά καλός και έκανε πολλά πράγματα που είχαν νόημα. Δεν υπάρχουν αδυναμίες για άσχημα sizes στο fix limit, αλλά δεν φαίνεται σωστό. Ο Isildur χρειάζεται να παίζει super deep και uncapped και heads-up για big bet poker.

Ο Galfond απ” την άλλη είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Νομίζω ανήκει κι αυτός στην κατηγορία των παικτών που παίζουν με το ένστικτο, αλλά ήταν πιο ελεγχόμενος. Δεν το λέω ως υποτίμηση του Isildur, αλλά θέλω να πω πιο εκλεπτυσμένος, λίγο πιο λεπτομερής, λίγο… λιγότερο προβλέψιμος.

Προφανώς είναι ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του παιχνιδιού. Μάθαμε τόσα πολλά παρακολουθώντας τα βίντεο του. Ζούσαμε και οι δύο στο Βανκούβερ, οπότε είχαμε μια ενδιαφέρουσα δυναμική όπου μερικές φορές παίζαμε 300/600 PLO όλη την ημέρα, και μετά πηγαίναμε για δείπνο μαζί αφού αλληλοκαταστρεφόμασταν και ξεκινούσαμε τραπέζια heads-up. Ήταν μια παράξενη περίοδος.

Πως εξελίσσονταν αυτές οι συζητήσεις; Υπάρχει ο πειρασμός να μιλήσετε για το κοινό σας ενδιαφέρον, αυτό που είστε σχετικά… εμμονικοί εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν ψάχνετε να δώσετε στρατηγικές συμβουλές στον άλλο.

Νομίζω πως το διαχειριστήκαμε καλά. Κάποιοι φίλοι στο πόκερ, τα χέρια που παίζουν εναντίον τους τα νιώθουν πιο… προσωπικά. Δεν μπορούν να διαχωρίσουν τη φιλία από αυτό ή ό,τι άλλο, αλλά νομίζω πως εμείς το διαχειριστήκαμε καλά, και δεν υπήρχε δράμα ή ένταση. Μπορούσαμε να συζητήσουμε τα χέρια και να δώσουμε ειλικρινές feedback ο ένας στον άλλο. Αυτό είναι ωραίο. Δεν ξέρω τι να πω για το παιχνίδι του. Νιώθω ότι ήταν απλά καλός.

Θα ήθελα να σας πω περισσότερα, αλλά από άποψη στιλ, δεν ξέρω πως να τον περιγράψω. Δεν ήταν σαν μια… μηχανή σαν τον Sauce ή κάποιον σαν αυτόν. Είχε την εμπειρία, την αίσθηση και μερικές από τις δικές του ιδέες που ήταν πολύ αποτελεσματικές στην εφαρμογή τους.

Ο Sauce ήταν ένας αρκετά τρομακτικός αντίπαλος. Έγινα φίλος με τον Sauce όταν ήμουν στο απόγειο μου και δεν έπαιζα πολύ μαζί του σε heads-up. Ο Sauce καινοτόμησε πολλές στρατηγικές τότε. Καινοτόμησε κάποια πράγματα, όλοι μάθαμε να foldάρουμε το big blind πάρα πολύ. Ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που είπε ότι μπορείς να συνειδητοποιήσεις αρκετό equity για να υπερασπιστείς κάποια συγκεκριμένα hands. Έπαιξε με το πνεύμα ενός υπολογιστή… πριν βγουν οι υπολογιστές. Έκανε παρόμοια δουλειά με την οποία ασχολούμουν κι εγώ και ήταν πολύ καλός σε αυτό. Αν δεν έπαιζες με ισορροπημένο τρόπο μαζί του δεν μπορούσες να ξεφύγεις απέναντι του.

Ο Phil Ivey είχε ενδιαφέρον γιατί ήταν λιγότερο μελετημένος, λιγότερο “μηχανικά” άρτιος, αλλά είχε εντυπωσιακές αισθήσεις. Είναι απλώς ένας παίκτης που έχει αίσθηση του τι πρέπει να κάνει. Ποτέ δεν νιώθεις πολύ άνετα μαζί του. Νομίζω ότι τελικά οι μηχανικές αδυναμίες ήταν πάρα πολλές για παρατεταμένα heads-up παιχνίδια. Ήταν ανάλογα τη συγκέντρωση που είχε. Κάποιες περιόδους έδινε έντονη προσοχή, και κάποιες φορές δεν ήταν συγκεντρωμένος και ασχολούνταν με άλλα πράγματα.

Δεν έπαιξα με τον Ike γιατί δουλεύαμε μαζί, αλλά στο βιβλίο μου, παραδέχομαι ότι ο Ike είναι ο καλύτερος. Ο καλύτερος σε οτιδήποτε PLO, αλλά και γενικότερα στην επίδραση που είχε στο πόκερ. Δεν μπορείς να έχεις την καριέρα που είχα χωρίς να πιστεύεις ότι η εμπειρία μαζί του ήταν εξαιρετική. Η διαφορά είναι όταν μιλάω με τον Ike σε σχέση με κάποιον άλλο, ο Ike απαντά σε ερωτήσεις με αυτόν τον εκτενή τρόπο όπου σκέφτεται το πρόβλημα καθώς σου απαντά και χτίζει την ορθολογική συμπερασματολογία από την αρχή αντί να αναφέρει κάτι που έχει απομνημονεύσει. Συνήθως είναι «Κάνεις αυτό εξαιτίας αυτού και αυτού του μηχανισμού». Πάντα το βρίσκω πολύ εντυπωσιακό γιατί είμαι καλός σε αυτό, αλλά βασίζομαι επίσης αρκετά στην απομνημόνευση αν δεν μπορώ να βρω τον δρόμο μου μέσω του μηχανισμού.

Ανέφερες ότι είχες αυτά τα διάσημα back-to-back sessions εναντίον του Isildur όπου έχασες $1.700.000, πήγες για ύπνο, ξύπνησες και κέρδισες $1.500.000!

Είχα τόσο πλήρως αφοσιωθεί σ” ένα μακροπρόθεσμο mindset που έβλεπα το πόκερ ως ζωή, καριέρα, ό,τι κι αν ήταν, ήμουν αποσυνδεδεμένος από τα καθημερινά sessions. Φυσικά, ήμουν ενήμερος για το πόσα χρήματα είχα χάσει για πρακτικούς λόγους, bankroll και τα σχετικά… Ο Jason Koon έμενε μαζί μου τότε, ήταν σε ένα ταξίδι, αλλά τον πήρα τηλέφωνο και του είπα: «Νομίζω ότι πάει καλά, απλά έχει πολλές διακυμάνσεις και θα συνεχίσω να παίζω μαζί του.»

Όταν παίζω live τουρνουά, νιώθω ότι είναι δύσκολο να ξεφύγεις από το συναίσθημα ότι θα έχεις μόνο λίγες πραγματικά μεγάλες ευκαιρίες και θέλεις να πάνε καλά. Δεν το βλέπω σαν μια μακροπρόθεσμη πορεία με τον ίδιο τρόπο, και αυτό είναι κάτι που μου λείπει προσπαθώντας να επιστρέψω παίζοντας λίγο πιο χαλαρά.

Ίσως ακούγεται εγωιστικό αλλά θα έλεγα ότι έχω τεράστιο συναισθηματικό έλεγχο. Νιώθω ότι είμαι πραγματικά ένας μεγάλος tilter στην καρδιά και νιώθω πολύ θυμό και οργή και τέτοια, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως επίδραση στο παιχνίδι μου, και δεν έχει για πολύ καιρό. Νομίζω ότι το έμαθα απλά από το volume και ζώντας μ” αυτό.

Από την αρνητική πλευρά, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για πράγματα όπως ο εθισμός και η αναζήτηση μιας ανταμοιβής. Νιώθω τόσο βαρετός όλη την ώρα. Κοιτάζω πίσω σε αυτές τις μέρες και σκέφτομαι, «Φυσικά και βαριέσαι, ήταν σαν να έχεις την καθαρότερη μορφή ηρωίνης που υπήρχε.»

Κλείνοντας έχεις κάποιες προτάσεις οποιουδήποτε είδους για το αναγνωστικό κοινό;

Εξαιρετικά. Η πρώτη μου πρόταση είναι μια θεραπευτική τεχνική για τον πόνο στο σώμα. Αν δεν έχετε κάνει cupping (βεντούζες), πηγαίνετε στον φυσιοθεραπευτή σας και κάντε λίγο cupping. Ήταν καταπληκτικό για μένα. Μπορεί να πονάω εκείνη την ημέρα, να έχω δυσκολία να κινούμαι εύκολα, να κάνω cupping και να αισθάνομαι πλήρως καλύτερα εκείνη την ημέρα. Η πρώτη φορά που το έκανα ήταν στο Λονδίνο πριν από το $100k στο Stratford. Είχα δει τους Ολυμπιονίκες με αυτά τα σημάδια από τις βεντούζες πάνω τους και σκέφτηκα, «Θα το δοκιμάσω.»

Έκανα cupping εκείνη την ημέρα, κέρδισα το τουρνουά και δεν έκανα ξανά cupping μέχρι φέτος. Το κάνω πολύ φέτος, γι” αυτό και η πρόταση. Ετοιμάζομαι για το 25k ΝLH στο US Poker Open, ή το Poker Masters και είπα στη γυναίκα μου, «Την τελευταία φορά που έκανα cupping, κέρδισα το τουρνουά, απλά για να ξέρεις, μπορεί να υπάρχει κάποιου είδους μαγεία εδώ.”

Η δεύτερη πρόταση είναι μια τεχνική ακρόασης που με έχει βοηθήσει πολύ. Νομίζω ότι πολλοί παίκτες του πόκερ είναι κάπως υπερδραστήριοι στο μυαλό τους και ίσως όταν θέλεις να ακούσεις, σκέφτεσαι. Κάτι που μου άρεσε και άκουσα ήταν ότι ως ακροατής πρέπει επίσης να δίνεις προσοχή στο κενό μεταξύ των λέξεων και στο τέλος των προτάσεων και να ακούς αυτές τις σιωπές.

Άκου τις λέξεις που λέγονται και επίσης τα κενά μεταξύ τους, και βρίσκω ότι όταν το κάνω αυτό, προσθέτει κάποιο περιεχόμενο γιατί η παύση λέει κάτι. Με κρατάει στη στιγμή με το άτομο και το ακούω πιο προσεκτικά. Έτσι, το προτείνω.

Υπάρχει τέλος μια playlist στο Spotify που ονομάζεται Dreamy Forest Music Forest. Τη χρησιμοποιώ πολύ όταν κάνω διατάσεις ή διαλογισμό. Βάζω τη λίστα Dreamy Forest Music και την απολαμβάνω.