Ένας από τους νεότερους κορυφαίους online παίκτες μίλησε στους παρουσιαστές του podcast Mechanics Of Poker για την εκρηκτική άνοδο του στα high stakes, ενθάρρυνε τους ακροατές να υιοθετούν πιο συχνά τον ρόλο του «συνήγορου του διαβόλου» και συμβούλεψε όλους να εστιάζουν περισσότερο στα μικρά pots.

Ο Armin «AbsoluteTopUp» Amini τράβηξε για πρώτη φορά την προσοχή παρακολουθώντας από κοντά το πρόσφατο Cash Games World Championship, το οποίο διοργανώθηκε από την CoinPoker. Σε αυτό το event, άνοιξαν τραπέζια χωρίς rake στα $50/$100, προσελκύοντας τους κορυφαίους παίκτες του είδους, που έπαιζαν ασταμάτητα για να στεφθούν πρωταθλητές του online 6-max No Limit Hold’em.

Παρευρέθηκαν μεγάλα και γνωστά ονόματα, όπως οι Linus, DavyJones, Barak, MunEz κ.α., αλλά και καινούριοι, λιγότερο γνωστοί παίκτες που ήθελαν να αποδείξουν την αξία τους.

Περιγράφεις τη συμμετοχή σου και το γεγονός ότι βρέθηκες στις πρώτες θέσεις κατά τις πρώτες εβδομάδες του τουρνουά ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας σου. Αν και δεν σου είναι ξένος ο ανταγωνισμός, έχοντας παίξει πολλές φορές στο ACR στα $50/$100 απέναντι στους καλύτερους, αυτό πρέπει να ήταν ένα σημαντικό βήμα για εσένα. Τι σε ώθησε να συμμετάσχεις σε αυτό το event;

Λοιπόν, στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος αν θα παίξω ή όχι. Το σκεφτόμουν, ξέρεις; Έβαλα το ένα πόδι μέσα και είπα, «Ίσως παίξω.» Μπήκα στο Discord χωρίς να έχω αποφασίσει απόλυτα ότι θα παίξω. Ήμουν στο «βλέπουμε», και μετά το σκέφτηκα καλύτερα. Κοίταξα κάποια από τα αποτελέσματά μου στο reg battling όλα αυτά τα χρόνια, και το $5k στο ACR δεν διαφέρει πολύ από τα lineups που είχε το Cash Game World Championship. Ίσως ήταν και λίγο πιο soft. Μπήκα με τη σκέψη ότι έχω ένα edge ή… κάποιου είδους edge. Κι αν κρατήσω καθαρό το μυαλό μου, ίσως τα καταφέρω καλά.

Είχες κάποιες προσδοκίες ή στόχους όταν ξεκίνησες;

Πάντα βάζω τον πήχη ψηλά, οπότε μπήκα με σκοπό να κερδίσω ή τουλάχιστον να πλασαριστώ πολύ καλά. Αυτές ήταν οι προσδοκίες μου, και έφτασα κοντά, οπότε δεν μπορώ να παραπονεθώ ιδιαίτερα.

Τελικά, όμως, τη 15η μέρα το παιχνίδι σου έδωσε ένα μάθημα και σε έριξε στην πέμπτη θέση μετά από ένα session όπου έχασες $110.000.

Α, ναι, έχω περάσει κάποια πολύ άσχημα sessions. Νομίζω για μια εβδομάδα συνεχόμενα είχα sessions όπου έμπαινα και έχανα πέντε buy-ins αμέσως, και μετά σιγά-σιγά έχανα κι άλλα. Είχα τουλάχιστον τρία sessions όπου μέσα στις πρώτες δύο-τρεις ώρες έχασα $80.000 με $90.000. Και το session που ανέφερες – δεν κατάφερα να βγω από αυτήν την… τρύπα. Αλλά τα επόμενα είχαν σχεδόν το ίδιο ξεκίνημα. Και μετά έπαιζα οκτώ ώρες και κατάφερνα να επιστρέψω στο even ή να είμαι πάνω/κάτω $10 – κάτι ασήμαντο. Οπότε ήταν ένα grind εκεί στο ενδιάμεσο.

Πως σε επηρέασε αυτό στο mental game σου και στην αυτοπεποίθησή σου;

Καθόλου βασικά. Μπήκα με τη σκέψη ότι είναι πολύ πιθανό να χάσω 20 ή 30 buy-ins και να βρεθώ βαθιά στο μείον. Οπότε η νοοτροπία μου κάθε φορά που κάθομαι σε τραπέζι είναι: «Αυτά τα χρήματα θεωρητικά έχουν ήδη φύγει». Μπαίνω με υψηλές προσδοκίες, ναι, αλλά είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος για το τι μπορεί εύκολα να συμβεί.

Κοιτώντας πίσω αυτό το event, πως νιώθεις συνολικά; Τι σου έμεινε;

Ειλικρινά, συνειδητοποίησα ότι ακόμα ωριμάζω ως παίκτης πόκερ.

Τι σου το έδειξε αυτό;

Η διακύμανση (variance). Ξέρεις ότι το παιχνίδι σου δεν θα είναι πάντα στο κορυφαίο σου επίπεδο. Προσπαθώ να παίζω το καλύτερό μου κάθε φορά – και νομίζω ότι το καταφέρνω σε μεγάλο βαθμό – αλλά όταν τα sessions γίνονται δύσκολα και νιώθεις μεγάλη πίεση επειδή συνεχώς χάνεις pots, είσαι διαρκώς σε θέση ήττας, για μεγάλα διαστήματα, τότε το να μην καταρρεύσεις είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι νομίζεις.

Έχεις κάποιες συνήθειες που σε βοηθούν να παραμένεις ψύχραιμος;

Μερικές φορές απλά δεν παίζω τόσο μεγάλα sessions. Τα τελειώνω πιο νωρίς, προσπαθώντας να μην το παρακάνω. Ξέρεις, ζεις να παλέψεις άλλη μέρα. Αυτό είναι το “go-to” μου – να μην πιέζομαι υπερβολικά για να βγω από αυτήν την “τρύπα”, γιατί αυτό είναι κάτι που παλιότερα έκανα πολύ. Και για να είμαι ειλικρινής, το έκανα και σε αυτή την πρόκληση – είπα πριν ότι έπαιζα οκτώ ώρες για να βγω από την “τρύπα”. Οπότε, το να το λέω τώρα, πάει ενάντια σε όσα υποστηρίζω.

Ποια είναι τα σημάδια ότι προσπαθείς υπερβολικά;

Όταν αρχίζεις να κάνεις πολύ οριακές κινήσεις – παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Παίζεις κάτι που είναι χαμηλής συχνότητας, αλλά αυτή τη φορά το επιχειρείς γιατί σκέφτεσαι: “Αν πιάσει, βγαίνω even.”

Το καταλαβαίνω απόλυτα. Είμαι σίγουρος πως και πολλοί ακροατές μπορούν να ταυτιστούν. Όταν είσαι στο μείον, κοιτάς προς το variance λίγο περισσότερο.

Προσπαθείς να αυξήσεις το variance για να απεγκλωβιστείς. Αλλά τελευταία, νομίζω τα καταφέρνω αρκετά καλά στο να μένω εντός γραμμής – να κρατάω το μυαλό μου καθαρό – να παίζω πειθαρχημένα – κατανοώντας ότι δεν μπορώ να κερδίσω κάθε pot και ότι μερικά απλά πρέπει να τα αφήσω. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο όταν βρίσκεσαι σε downswing.

Φυσικά, πρόκειται για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, σωστά; Κάποιος θα στεφθεί νικητής – θα είναι ο πρωταθλητής. Πόσο πιστεύεις ότι τα αποτελέσματα αυτής της πρόκλησης αντανακλούν το ποιος είναι πραγματικά ο καλύτερος αυτή τη στιγμή στο six-max; Με άλλα λόγια, είναι όντως ο Owen «PR0DIGY» Messere ο GOAT;

Ναι, νομίζω πως σε καθοδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Σου δίνει μια καλή εικόνα για το τι συμβαίνει. Πάντα θα υπάρχει variance, αλλά έχουμε εύλογη εμπιστοσύνη ότι αυτοί οι παίκτες έπαιξαν πολλές παρτίδες στην κορυφή. Οπότε, παρότι υπάρχει variance, βλέπεις: “ΟΚ, αυτός ο παίκτης τα πάει καλά.” Υπήρχαν και παίκτες που τα πήγαν πολύ άσχημα, αλλά εγώ τους θεωρώ εξαιρετικούς παίκτες. Είδα πολλά showdowns, και πολλά ήταν σε show tables. Οπότε έβλεπα και σκεφτόμουν, “Αυτός τρέχει τραγικά.” Οπότε τα αποτελέσματα ίσως να μην αντικατοπτρίζουν το πόσο καλός ή κακός είναι στην πραγματικότητα.

Πέρα από τον Owen, ποιος άλλος σου έφερε τη μεγαλύτερη δυσκολία;

Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα σε ικανοποιητικό volume απέναντι στον Linus και ήταν… εξαντλητικό να παίζεις μαζί του για τόσες ώρες. Θα έλεγα ότι ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος.

Τι κάνει έναν παίκτη σαν τον Linus ή γενικά κάποιον κορυφαίο τόσο δύσκολο αντίπαλο;

Απλά, αισθάνεσαι ότι ποντάρει συνέχεια, οπότε νιώθεις πως πρέπει να παίρνεις αποφάσεις συνεχώς. Δεν υπάρχει street που να μπορείς να «ξεκουραστείς». Είσαι εκεί, σκέφτεσαι “ας κάνει check”, αλλά όχι -πάντα ποντάρει.

Ανέφερες ότι περνάς φάσεις όπου ερωτεύεσαι ή χάνεις το ενδιαφέρον σου για το πόκερ – τι κάνεις όταν χάνεις την αγάπη σου για το παιχνίδι, ώστε να ξαναβρείς το πάθος και τη φλόγα;

Φίλε, αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Θα έλεγα ότι, για μένα, το να συνοδεύονται όλα αυτά με αποτελέσματα βοηθούσε πολύ. Στην αρχή, το συνεχές “leveling up” – όπως, ξεκίνησα από NL10, τώρα είμαι στο NL25 – αυτό το upswing σου δίνει τρομερό κίνητρο να συνεχίσεις. Όταν όμως αρχίζεις και κολλάς σε ένα επίπεδο, αυτό σε απομακρύνει κάπως από το παιχνίδι. Πρέπει να θέτεις διαρκώς καινούργιους στόχους για να συνεχίσεις την άνοδο.

Θα έλεγα ότι κάπου στα μέσα του 2023 έχασα την αγάπη μου για το παιχνίδι. Ουσιαστικά, τότε ήταν που έχασα και τη ρουτίνα μου. Δηλαδή, προηγουμένως μελετούσα συχνά – σημείωνα 30 με 40 χέρια ανά session, δεν τα αναθεωρούσα όλα, αλλά τα περισσότερα – και δούλευα σκληρά. Και όταν σταμάτησα να αγαπάω το παιχνίδι, σταμάτησα τελείως και τη μελέτη. Μου πήρε καιρό να ανάψει ξανά η φλόγα.

Για πάνω από έναν χρόνο δεν μελέτησα καθόλου. Και ξέρεις τι; Απλά “σέρφαρα”. Έλεγα, “ΟΚ, πάω καλά – κερδίζω – αλλά δεν με νοιάζει πραγματικά να γίνω καλύτερος τώρα.” Οπότε απλώς έπαιζα για λίγο καιρό. Έπαιζα 10 τραπέζια ταυτόχρονα, στο αυτόματο, και απλά έκλεινα χωρίς να μελετήσω τίποτα. Αυτό έκανα για αρκετό διάστημα.

Για να βγω απ” αυτό, κάποια στιγμή αποφάσισα ότι πρέπει να σοβαρευτώ. Ξανάρχισα να μελετώ γύρω στον Οκτώβριο. Οπότε, η “επιστροφή στη σέλα” ξεκίνησε τον Οκτώβριο.

Υποθέτω πως τότε ήταν καλή στιγμή να ακούσεις και για την πρόκληση έτσι;

Ναι, ήταν πολύ βολικό, γιατί είχα ήδη αρχίσει να μειώνω τα τραπέζια που παίζω – πλέον το πολύ έξι τραπέζια ταυτόχρονα – και μελετούσα όσο περισσότερο άντεχα. Παλιά είχα τεράστιο πάθος για τη μελέτη, υπάρχει ακόμη πάρα πολύ να μάθεις, αν και πλέον τα πράγματα είναι πιο ασαφή απ’ ό,τι παλιότερα. Τώρα μελετάω και προσπαθώ να αποκομίσω ό,τι μπορώ.

Αυτό ξεκίνησε τον Οκτώβριο, και τα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται πολύ καλά. Νομίζω ότι από την αρχή του Οκτωβρίου είχα ένα αρκετά καλό upswing, σε ό,τι κι αν έπαιξα. Και περίπου μιάμιση εβδομάδα πριν από την πρόκληση, ο SeaLlama μου λέει: “Μαζεύουμε όλους αυτούς τους high-stakes παίκτες – ενδιαφέρεσαι;” Κι εγώ λέω, “Ε, ίσως.” Και μετά με έβαλε στην ομάδα.

Πόσο καιρό χρειάστηκε μέχρι το πόκερ να αρχίσει να παίρνει περισσότερο χρόνο από τις σπουδές σου;

Όχι πολύ, για να είμαι ειλικρινής. Εξαιτίας του COVID, μπήκα στο πόκερ λίγο μετά την αρχή της πανδημίας. Ήμασταν ουσιαστικά σε lockdown, και το πρώτο έτος του πανεπιστημίου ήταν online. Αυτό μάλλον έπαιξε ρόλο, γιατί όλα τα μαθήματά μου ήταν διαδικτυακά. Έμπαινα στο μάθημα, τελείωνε, και ήδη ήμουν στον υπολογιστή. Αμέσως μετά, άνοιγα το πόκερ. Ήταν τότε που έπαιζα NL50. Έπαιζα περίπου οχτώ ώρες τη μέρα και αυτό βοήθησε πάρα πολύ στο να βελτιωθώ.

Ο φίλος σου σε βοήθησε να ξεκινήσεις με στρατηγικές; Πως άρχισες να εφαρμόζεις στρατηγικές; Αυτοσχεδίαζες ή είχες κάποια καθοδήγηση;

Καλή ερώτηση. Λοιπόν, μου έδωσε 100 δολάρια και μου είπε ότι θα με κάνει stake για να παίξω πόκερ. Χωρίς αυτόν, μάλλον δεν θα έπαιζα ποτέ. Δεν είχα δικά μου χρήματα – οι γονείς μου είχαν, αλλά εγώ τίποτα. Είχα μόνο έναν υπολογιστή. Οπότε, με έκανε stake και του έστελνα τα χέρια που είχα απορίες, και τα συζητούσαμε μαζί. Είναι γνωστός για το ότι ποτέ δεν χρησιμοποιεί solver, οπότε λύναμε τα χέρια “με το μυαλό” μαζί. Δεν ήξερα καν τι είναι το c-bet. Μου εξηγούσε τα πάντα που ήξερε και προσπαθούσε να με καθοδηγήσει σωστά.

Είδα ένα post στο Twitter σου, νομίζω ήταν το καλοκαίρι του 2021, όπου έλεγες «Το 200 Blitz είναι εκεί που τα… αγόρια γίνονται άντρες», και δύο μήνες μετά το διόρθωσες σε «500 Zone». Τι άλλαξε όσο εξελισσόσουν από “αγόρι” στο πόκερ σε “άντρα”; Και πως σε βοήθησε το grind στο 200 Blitz και αργότερα στο 500L Zone σε αυτή τη μετάβαση;

Θα προσπαθήσω να θυμηθώ όσο καλύτερα μπορώ. Τότε με έκανε stake ο Tricho, και μου έλεγε, «Παίξε σε τραπέζια με fish», που είναι πολύ έξυπνη συμβουλή για κάποιον που δεν είναι ακόμα πολύ καλός και προσπαθεί να μάθει. Γιατί το να παίζεις σε δύσκολα τραπέζια δεν θα σε κάνει ούτε να κερδίζεις ούτε να γίνεσαι καλύτερος – ίσως λίγο, αλλά σίγουρα σε κρατάει στάσιμο στα αποτελέσματα. Δεν ήμουν ποτέ πολύ καλός στο να διαλέγω τραπέζια, αλλά προσπαθούσα γιατί με παρότρυνε ο ίδιος, μιας και με είχε κάνει stake.

Τελικά σταμάτησα να είμαι staked και άρχισα να παίζω μόνος μου 200 Blitz, κυρίως γιατί έπαιζα σε untracked sites και ήθελα να παίξω σε sites που καταγράφουν τα στατιστικά μου, με graphs και δεδομένα – ήξερα πως αυτό θα με βοηθήσει να βελτιωθώ. Εκεί ήταν που άρχισα να δοκιμάζω και solvers.

Τι σε ώθησε να χρησιμοποιήσεις solver;

Σκεφτόμουν πως μέχρι εκείνη τη στιγμή, χωρίς να έχω χρησιμοποιήσει ποτέ solver, είχα μικρά κέρδη στο $500 NL σε αμερικάνικα sites, και, ναι, ήταν καλό αυτό, αλλά όχι και τόσο εντυπωσιακό για κάποιον που θέλει να γίνει όσο καλύτερος γίνεται. Ήξερα πως το να μη χρησιμοποιώ solver θα με περιορίσει πολύ.

Οπότε άνοιξες το solver…

Δεν είχα ιδέα τι έκανα.

Από έξω, αν κάποιος δει ότι έφτασες σε τέτοιο επίπεδο μόνο με τις συμβουλές του φίλου σου και την εμπειρία σου, θα φοβόταν μήπως το solver καταστρέψει το φυσικό σου ταλέντο στο παιχνίδι. Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες, όπου κάποιος πάει καλά, και ο solver τους “χαλάει”, γιατί ναι, έχει σημασία πώς ερμηνεύεις τα δεδομένα.

Κάπως έτσι έγινε – όχι εντελώς, αλλά μετά που άρχισα να χρησιμοποιώ solver, κόλλησα για μήνες, ή και έπεσα λίγο, και δεν τα πήγαινα καλά. Μου πήρε καιρό – είναι μεγάλη καμπύλη εκμάθησης, ειλικρινά, το να ανοίγεις έναν solver και να προσπαθείς να εφαρμόσεις τις στρατηγικές του.

Τι σταμάτησες να κάνεις, που τελικά ήταν αυτό που σου έφερνε νίκες;

Πιθανώς έκανα πολλά πιο οριακά πράγματα – πιο οριακή επιθετικότητα. Νομίζω πως πριν ήμουν πιο παθητικός από ένστικτο, επειδή δεν είχα κανένα solver. Ήμουν μάλλον στην παθητική πλευρά όσο ανέβαινα, και μετά βλέπω τον solver και λέω «Ουάου, είναι πολύ πιο επιθετικός από μένα – πρέπει να γίνω κι εγώ πιο επιθετικός.» Αλλά αυτό δεν αρκεί -πρέπει να το ερμηνεύσεις πιο έξυπνα από ένα απλό «πρέπει να γίνω πιο επιθετικός».

Είχες κάποιο plan B όταν περνούσες αυτό το downswing; Σου πέρασε απ’ το μυαλό να επιστρέψεις στις σπουδές ή στη “φυσιολογική” ζωή;

Ναι, σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να επικεντρωθώ στις σπουδές μου, αλλά κάθε φορά που κέρδιζα στο πόκερ, μου άρεσε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να το αφήσω. Οπότε απλώς συνέχιζα να προσπαθώ, και τελικά λειτούργησε.

Είπες πως έμαθες πράγματα για το bankroll management εκείνη την περίοδο. Τι άλλο έμαθες για τον εαυτό σου;

Ίσως ότι το mental game μου δεν είναι τόσο δυνατό όσο νόμιζα. Συχνά με ρωτάνε για mental game οι μαθητές μου, και τους λέω ότι δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να ρωτήσουν, γιατί όταν δεν νιώθω καλά, συνήθως… παίζω παρ’ όλα αυτά. Δεν κάνω μεγάλα διαλείμματα. Το μεγαλύτερο διάλειμμα που έκανα ήταν δύο εβδομάδες όταν έπαιζα $200 NL. Από τότε παίζω σχεδόν ασταμάτητα.

Λες πως δεν είσαι το κατάλληλο άτομο για να ρωτήσει κανείς, αλλά στην πραγματικότητα είσαι ακριβώς το κατάλληλο άτομο, γιατί μπορείς να νιώσεις αυτό που νιώθουν οι άλλοι αλλά να το ξεπεράσεις. Πως καταφέρνεις να συνεχίζεις να εμφανίζεσαι στο τραπέζι; Τι είδους.. εσωτερικός διάλογος σε κρατάει εκεί;

Ίσως απλώς ξεγελώ τον εαυτό μου – συνεχίζω να παίζω, σκεπτόμενος: «Μπορώ να κερδίσω – βλέπω τι γίνεται, αλλά μπορώ να το λύσω. Τέρμα τα λάθη.» Συνεχίζω να παίζω. Ίσως να είμαι λίγο tilted, αλλά συνεχίζω. Νομίζω – ή θέλω να πιστεύω – ότι ακόμα και όταν είμαι tilted, δεν καταστρέφεται τόσο το παιχνίδι μου ώστε να πέσω από Α σε C, αλλά από Α σε B- ίσως. Και αυτό είναι που κάνω απλώς.

Πως είναι αυτό το B-minus game; Ποια είναι η εμπειρία του όσο το ζεις και παίζεις;

Είμαι σίγουρα λιγότερο συναισθηματικός – προσπαθώ να είμαι, αλλά ξέρεις, είναι σχεδόν αδύνατο να είσαι εντελώς ατάραχος συνέχεια. Προσπαθώ όσο μπορώ να διατηρώ την ψυχραιμία μου, αλλά θα υπάρξουν sessions όπου τα συναισθήματα θα εμφανιστούν. Αλλά όταν, όπως είπες, όλα πάνε καλά – και είμαι μέσα στο παιχνίδι – τότε κάθε απόφαση στέκεται από μόνη της και δεν επηρεάζεται από τις προηγούμενες. Δηλαδή, το λέω συναισθηματικά, όχι από άποψη πληροφορίας.

Νομίζω ότι έπαιζες τον «Δικηγόρο του Διαβόλου» με τον εαυτό σου και δοκίμαζες τις ιδέες σου;

Ναι, πολλές φορές παίρνω αυτό που πιστεύω ότι συμβαίνει στα τραπέζια και το βάζω στον solver και αρχίζω να κάνω node-locking. Έχω τις αρχικές μου σκέψεις, έχω την αντι-στρατηγική για αυτές τις σκέψεις, και μετά τις τεστάρω. Και καταλήγω σε αυτό που θεωρώ πιο ρεαλιστικό για να κερδίσω στην πράξη.

Θες ουσιαστικά να αποδείξεις ότι η στρατηγική δεν δουλεύει. Και αν δεν καταφέρεις να την “χαλάσεις”, τότε μάλλον είναι πραγματικά καλή.

Ναι, ο τρόπος που χρησιμοποιώ τους solvers βασίζεται σε υποθέσεις. Πολλές φορές οι υποθέσεις μου είναι σωστές, αλλά κάποιες όχι. Και ειλικρινά, αυτό που με βοηθάει πολύ είναι να συζητάω ιδέες με φίλους – άλλους παίκτες με τους οποίους έχω μελετήσει μαζί. Υπήρχαν περίοδοι στην καριέρα μου που με τον SeaLlama ήμασταν study partners. Νομίζω αυτό ήταν το 2022, μελετούσαμε μαζί για μήνες. Μετά απομακρυνθήκαμε – εγώ άρχισα να κάνω παρέα με τους φίλους μου από Call of Duty, εκείνος νομίζω άρχισε να παίζει πιο πολύ live στο Vegas.

Πως είναι μια τυπική μέρα στη ζωή του Armin όταν προσπαθεί να γίνει ο καλύτερος στο πόκερ;

Όχι πολύς ελεύθερος χρόνος. Τότε ήμουν φοιτητής πλήρους φοίτησης, με 17-18 ώρες μαθημάτων το εξάμηνο. Οπότε ξύπναγα, πήγαινα στο μάθημα, έκανα τις εργασίες μου, και μετά έπαιζα πόκερ. Αυτή ήταν η καθημερινότητά μου – πολύ απλή, λίγο βαρετή, χωρίς πολύ σκέψη πέρα από το «πρέπει να τελειώσω τα της σχολής για να επιστρέψω στο πόκερ».

Και πως είναι η καθημερινότητά σου τώρα;

Έχω δουλέψει πολύ περισσότερο πάνω στην υγεία μου. Δεν τρώω τόσο έξω πια, τρώω σπιτικό φαγητό, γυμνάζομαι συχνά, και δεν παίζω τόσα video games πια, οπότε δεν χάνω χρόνο στον υπολογιστή εκτός από το πόκερ. Κάνω παρέα με φίλους – είχα ξεκινήσει και Jiu-Jitsu στις αρχές του έτους, αλλά το σταμάτησα γιατί ξαναεπικεντρώθηκα πολύ στο πόκερ. Τώρα προσπαθώ να βρω ξανά την ισορροπία, οπότε σκέφτομαι να το ξεκινήσω πάλι.

Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που βλέπεις στους μαθητές σου;

Όλοι θέλουν να κερδίζουν μεγάλα pots, και δεν δίνουν σημασία στα μικρά. Αλλά τα μικρά pots είναι πολύ πιο συχνά, και σε αυτά οι παίκτες απλώς χαρίζουν χρήματα – ειδικά στα χαμηλά stakes.

Πως διορθώνεται αυτό;

Πρέπει πάντα να παίζεις με πλήρη συγκέντρωση. Συχνά το πρόβλημα είναι ότι οι παίκτες δρουν πολύ παθητικά σε τέτοιες καταστάσεις και επιτρέπουν στους αντιπάλους τους να τους κάνουν outplay. Πρέπει να βάζεις πιο συχνά τον αντίπαλο σε δύσκολη θέση, να τον αναγκάζεις να μαντεύει.

Τι θεωρείς πως συνέβαλε περισσότερο στην επιτυχία σου στο πόκερ;

Η διαχείριση ρίσκου. Επειδή στην αρχή δεν ήμουν πολύ καλός σε αυτό, και νομίζω ότι το καλύτερο που έκανα για τον εαυτό μου ήταν να ακολουθήσω μια πιο συντηρητική προσέγγιση ως προς το bankroll. Αυτό με βοηθά και στην επιθετικότητα την ώρα του παιχνιδιού. Δηλαδή, μπορεί να είμαι συντηρητικός εκτός τραπεζιού, αλλά όταν δουλεύω στα τραπέζια, μου επιτρέπει να αποσυνδέομαι από εκείνο το κομμάτι της ζωής. Είμαι συγκεντρωμένος μόνο στο πόκερ – δεν ανησυχώ για τίποτα άλλο. Και πάντα δίνω τη συμβουλή: «Αν δεν αισθάνεσαι άνετα να παίξεις, υπάρχουν εξωτερικοί λόγοι γι’ αυτό.» Για μένα, αυτός ο λόγος ήταν η διαχείριση του bankroll.

Ποιο θεωρείς ότι είναι το σημαντικότερο μάθημα που σου έχει διδάξει το πόκερ μέχρι σήμερα;

Ειλικρινά, το πιο σημαντικό μάθημα που μου δίδαξε είναι πως αν δουλέψεις πολύ σκληρά για αρκετό καιρό – κάτι σαν τον «κανόνα των 10.000 ωρών» – αν δουλέψεις σκληρά, αποτελεσματικά, σωστά, και δεν πέφτεις συνέχεια στον ίδιο τοίχο με το κεφάλι, τότε θα έχεις αποτελέσματα. Είναι αναπόφευκτο.

Τι θα έλεγες σε αυτούς τους παίκτες που νιώθουν πως δουλεύουν σκληρά, αλλά τα αποτελέσματα δεν έρχονται για χρόνια;

Αν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση – παίζεις 2-3 χρόνια και νιώθεις ότι έχεις κολλήσει για μεγάλο διάστημα – και νιώθεις πως δουλεύεις σκληρά, αλλά ίσως όχι έξυπνα, τότε θα έπαιρνα γνώμες από άλλους. Ίσως ούτε ο «δικηγόρος του διαβόλου» μέσα μου δεν δουλεύει σωστά πια.

Πιστεύεις ότι οποιοσδήποτε μπορεί να φτάσει στα high stakes;

Ναι, νομίζω ότι είναι σίγουρα δυνατό – η σκληρή δουλειά νικάει το ταλέντο τις περισσότερες φορές, ελπίζω. Αν δουλεύεις αδιάκοπα πάνω σε κάτι για χρόνια, θα δεις αποτελέσματα. Κι αν όχι, τότε πολύ πιθανόν να έκανες κάποιο σημαντικό λάθος στην πορεία.

Γιατί πιστεύεις ότι πολλοί παίκτες δεν το πιστεύουν αυτό; Ή αλλιώς, γιατί τόσοι λένε ότι θέλουν να παίξουν high stakes αλλά κολλάνε στην πορεία και λένε «είναι πολύ δύσκολο, δεν γίνεται»;

Είναι πολύ εύκολο να απογοητευτείς όταν παίζεις πόκερ. Ήμουν τυχερός με την έννοια ότι είχα προβλήματα με τα shot-takes όταν προσπαθούσα να ανέβω στα $500 – με έριχναν πίσω πολλές φορές. Αλλά μετά πέρασα μια περίοδο όπου απλά έτρεχα πολύ καλά και ανέβηκα – έκανα shot-take στα $1.000 με επιτυχία, στα $2.000, στα $3.000, στα $5.000 – όλα μέσα σε έναν χρόνο.

Αλλά για δύο χρόνια πριν απ’ αυτό, ήμουν συνεχώς μπρος-πίσω – ένα συνεχόμενο plateau. Ανέβαινα και ξανάπεφτα, ξανά και ξανά πίσω στο σχέδιο. Κάποια στιγμή σκέφτεσαι ότι ίσως είσαι τρελός – ίσως έχεις λίγη τρέλα που συνεχίζεις να προσπαθείς.

Ο στόχος σου είναι να γίνεις ο καλύτερος. Τι σου λείπει ακόμα, σε τι σκοπεύεις να δουλέψεις στο κοντινό μέλλον;

Πριν από μερικά χρόνια αποφάσισα να επικεντρωθώ στα μικρά pots και το ακολουθώ ακόμα. Κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος cash game συνειδητοποίησα επίσης ότι μου έλειπε εμπειρία σε deep stacks. Σε ένα session έχασα ένα stack 500bb!

Πως βλέπεις το μέλλον του πόκερ, και πως βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό;

Νομίζω πως το πόκερ γίνεται όλο και πιο δύσκολο, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο πλέον να βελτιωθείς. Πριν 2–4 χρόνια, δεν μπορούσες απλώς να φορτώσεις έναν cloud-based solver και να έχεις έτοιμο μπροστά σου ένα range pot μέσα σε 10 δευτερόλεπτα. Έπρεπε να τρέχεις PioSOLVER, να έχεις αρκετή RAM, να περιμένεις 30 λεπτά ή και μία ώρα για να βγάλει αποτέλεσμα. Και κάλυπτες μόνο ένα spot.

Τώρα έχεις πρόσβαση σχεδόν σε κάθε spot στο πόκερ αμέσως. Οπότε όλοι γίνονται καλύτεροι, τα edges μικραίνουν. Παρόλο που μπορείς ακόμα να έχεις πλεονέκτημα στο κορυφαίο επίπεδο και απέναντι σε καλούς παίκτες, όλα γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικά. Θα γίνει σίγουρα πιο δύσκολο.

Βλέπω τον εαυτό μου να τα καταφέρνει καλά, όσο συνεχίσω να δουλεύω. Οι άλλοι θα σε φτάσουν – ο μόνος τρόπος να μην σε φτάσουν είναι να ακονίζεις συνεχώς τα εργαλεία σου.

Έχεις φιλοδοξίες για live πόκερ;

Έχω παίξει περίπου 40 με 50 ώρες live συνολικά στη ζωή μου. Μου φαίνεται διασκεδαστικό, αλλά μόνο πηγαίνω όταν πάνε και φίλοι μου. Και ακόμα και τότε, όχι πολύ συχνά. Έχω καλές εμπειρίες από live -είναι ωραίο να κοινωνικοποιείσαι στο τραπέζι – είναι ένα διαφορετικό κομμάτι, γιατί online δεν το έχεις αυτό.