Ο Stephen Chidwick έκανε την πρώτη του ανάρτηση στο Χ παραδεχόμενος ότι για χρόνια φοβόταν να αλληλεπιδρά με άλλους ανθρώπους.
Χάρη στα social media, όλο και περισσότεροι κορυφαίοι επαγγελματίες βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν ανοιχτά για το πόκερ αλλά και για τις προσωπικές τους δυσκολίες. Και όχι, δεν αναφερόμαστε στο πιο πρόσφατο… αίτημα του Rampage για backers.
Αυτή τη φορά, έχουμε την τύχη να ακούσουμε τον Stephen Chidwick, έναν από τους πιο σταθερούς και σεβαστούς παίκτες τουρνουά πόκερ στον κόσμο, και αυτή τη στιγμή 2ος στην All Time Money λίστα. Και όχι, δεν μιλάει για παρανοήσεις γύρω από το GTO.
»Γεια σου, X.
Πολλοί από εσάς με γνωρίζετε ως έναν κορυφαίο παίκτη πόκερ που δεν μιλάει πολύ, και για πολύ καιρό, μάλλον πίστευα ότι δεν είχα κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο να πω. Έχω κρατήσει χαμηλό προφίλ στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Έχτισα την καριέρα μου με ήσυχη αποφασιστικότητα και συγκέντρωση στα πράγματα που μπορούσα να ελέγξω – την προετοιμασία μου, τις αποφάσεις μου, τη συνέπεια μου. «Δεν χάνω τον χρόνο μου με τα social media», έλεγα στον εαυτό μου. Και όσο κι αν αυτή η απόφαση ήταν τότε η σωστή για μένα, οι λόγοι πίσω της ήταν κατασκευασμένοι – ή τουλάχιστον ελλιπείς. Αυτό που δεν παραδεχόμουν ξεκάθαρα ήταν ο φόβος μου: φόβος για την κριτική, για την ευαλωτότητα, και για την αδυναμία μου να ελέγξω τη δική μου εμμονική φύση.
Πιθανότατα πληρώ τις προϋποθέσεις για να διαγνωστώ στο φάσμα του αυτισμού. Πιθανότατα πληρώ και τα κριτήρια για διπολική διαταραχή, αν και δεν έμεινα ποτέ αρκετό καιρό μετά από ένα επεισόδιο για να λάβω επίσημη διάγνωση (το αν ταυτίζομαι ή όχι με αυτές τις ταμπέλες είναι ένα θέμα για άλλη μέρα). Έχω γνωρίσει την απομόνωση του να απομακρύνεσαι με τη βία από την κοινωνία για τη δική σου προστασία, και να αναρωτιέσαι πως βρέθηκες εκεί. Έχω βιώσει την κοινωνική εξάντληση από μια μέρα live πόκερ τόσο έντονα, που έχω πέσει για ύπνο πεινασμένος. Όχι επειδή ήμουν τόσο συγκεντρωμένος που έχασα την όρεξή μου, αλλά επειδή οι μία ή δύο σύντομες ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις που απαιτούνταν για να ταΐσω τον εαυτό μου ήταν απλώς πάρα πολλές. Ξέρω πόσο παράλογο ακούγεται αυτό – το ήξερα και τότε – αλλά καμία δόση λογικής δεν το έκανε λιγότερο αληθινό.
Με τον καιρό, προσαρμόστηκα αργά. Έμαθα πως να μετατρέπω αυτή την αγχώδη ενέργεια σε κινητήρια δύναμη – σε μια εμμονικά συγκεντρωμένη προσπάθεια να φτάσω το μέγιστο των δυνατοτήτων μου ως παίκτης πόκερ, να αποδείξω την αξία μου στον κόσμο μέσα από εξωτερικά επιτεύγματα.
Και τότε, άρχισε να έρχεται η επιβεβαίωση που αναζητούσα.
Το 2019, ψηφίστηκα από τους συναδέλφους μου, σε έρευνα του περιοδικού CardPlayer, ως ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο – τα όνειρα μου είχαν γίνει πραγματικότητα. Ο εγωισμός μου το γιόρτασε, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι εξακολουθούσε να λείπει ένα κομμάτι.
Τώρα που με είχαν παρουσιάσει ως «τον καλύτερο», δεν υπήρχε περιθώριο για λάθη. Παρά όλα όσα είχα καταφέρει, δεν ήμουν λιγότερο εύθραυστος. Κάθε στραβοπάτημα έμοιαζε με απειλή για όλη την εικόνα. Μήπως πέφτω; Μήπως γερνάω, εφησυχάζω και γίνομαι τεμπέλης; Πόσο ακόμα μπορώ να ξεγελώ τους άλλους ώστε να νομίζουν ότι είμαι τόσο καλός, ενώ ξέρω πόσο μεγάλα είναι τα λάθη που κάνω;
Και τίποτα από όλα αυτά δεν άγγιζε καν τη ρίζα αυτού που στην πραγματικότητα αναζητούσα πίσω απ’ όλα – την αποδοχή. Έτσι, όταν κάποιος πετούσε μια πρόχειρη κριτική – «βαρετός», «ρομπότ», «χωρίς προσωπικότητα» – το έπαιρνα κατάκαρδα. Γιατί, κάπου μέσα μου, φοβόμουν ότι είχαν δίκιο.
Ωθούμενος από την επιθυμία μου να γίνω ο καλύτερος παίκτης πόκερ που θα μπορούσα να είμαι, άρχισα να κάνω πιο βαθιά εσωτερική δουλειά – να ξεφλουδίζω τα στρώματα της δομής των πεποιθήσεών μου και να παρατηρώ ό,τι αποκαλυπτόταν. Γιατί ένιωθα ότι έπρεπε να είμαι τέλειος για να αξίζω; Τι ήταν αυτό που πραγματικά αναζητούσα μέσα από την επιτυχία μου; Άβολες ερωτήσεις που, αργά αλλά σταθερά, άρχισαν να με ελευθερώνουν από τις προκαταλήψεις μου για το ποιος είμαι και ποιος θα «έπρεπε» να είμαι.
Και είδα τα οφέλη – στην απόδοσή μου στο τραπέζι, ναι – αλλά κυρίως στις καθημερινές μου αλληλεπιδράσεις με την οικογένειά μου, τους φίλους μου, απλούς γνωστούς, ακόμα και εντελώς αγνώστους. Η πρόοδος με ενδυνάμωσε και με ώθησε να συνεχίσω. Όσο περισσότερο αγκάλιαζα την ευαλωτότητα, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη στους άλλους, τόσο πιο σίγουρος, αυθεντικός και γειωμένος ένιωθα.
Μαθαίνω να ακούω όχι μόνο τη λατρεμένη μου λογική, αλλά και τη σιωπηλή, μυστηριώδη, ανεξήγητη φωνή μέσα μου. Τη φωνή που μιλάει όταν εγώ σιωπώ. Τη φωνή που με ωθεί τώρα να γράψω αυτό – και να την εκθέσω, να φανερωθώ στον κόσμο.
Και να ’μαι λοιπόν – το παιδί μέσα στη στολή του ρομπότ. Άλλος ένας άνθρωπος που αναζητά την αγάπη, τη σύνδεση, το ανήκειν. Κουρασμένος από το να τρέχω απ’ τη σκιά μου και έτοιμος να σταθώ και να γυρίσω να την αντικρίσω (ελπίζω).
Αυτό το μήνυμα είναι για όποιον νιώθει παγιδευμένος στο σκοτάδι. Έχω περάσει περιόδους που έμοιαζαν αφόρητες – όπου η ιδέα της γαλήνης, της σύνδεσης ή ακόμα και ενός ήσυχου μυαλού φάνταζε απελπιστικά μακρινή. Αν βρίσκεσαι εκεί τώρα, θέλω να ξέρεις: μπορεί να γίνει καλύτερα. Δεν είσαι χαλασμένος. Δεν είσαι πέρα από βοήθεια. Συνέχισε.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους όσους είδαν κάτι σε μένα που χρειάστηκα πολύ καιρό για να δω ο ίδιος, και με καθοδήγησαν σε αυτό το μονοπάτι. Κάποιοι ξέρουν ποιοι είναι. Άλλοι ίσως δεν καταλάβουν ποτέ πόσο σημαντική ήταν μια μικρή τους κίνηση για κάποιον που πάλευε. Είμαι βαθιά ευγνώμων για όλους σας.
ΥΓ. Η πρόθεσή μου είναι να είμαι μάλλον… αραιός στη χρήση των social media, τουλάχιστον στην αρχή, οπότε αν μου στείλετε και δεν απαντήσω, μην το πάρετε προσωπικά.»
Η ανάρτηση του Stephen έχει ήδη φτάσει τις 500.000 προβολές, με πάνω από 4.000 likes και δεκάδες σχόλια από μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του πόκερ.
«Ουάου, δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη υποδοχή. Σας ευχαριστώ όλους τόσο πολύ για την αγάπη και τα καλά σας λόγια, είστε καταπληκτικοί» έγραψε ο Stephen την επόμενη μέρα.
«Πολλοί μου ζητάτε να συνεχίσω, αλλά δεν ξέρω πόσο συχνά θα νιώθω την ανάγκη να μοιράζομαι πράγματα με χιλιάδες ανθρώπους. Οπότε, τι θα λέγατε όποιος έχει κάποια ερώτηση να την αφήσει στα σχόλια, και εγώ θα διαλέγω πού και πού κάποια από τις πιο δημοφιλείς ή ενδιαφέρουσες και θα μοιράζομαι τη σκέψη μου;»
Bencb: Σου λείπουν οι μάχες στα 6-max SNGs;
Δε θα έλεγα ότι μου λείπουν, αλλά το SNG grind ήταν σίγουρα διασκεδαστικό. Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός στα hypers, αλλά ήταν ό,τι πρέπει για να σε «αναισθητοποιήσουν» απέναντι στα all-in runouts, χαχα.
Alex Duval: «If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together.» Είμαι περίεργος, τι ποσοστό της καριέρας σου στο πόκερ ήταν μόνος σου και τι με άλλους; Σε μάθηση, μελέτη, ανάλυση hand histories κ.λπ.
Έχει αλλάξει πολύ ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά αν έπρεπε να το εκτιμήσω, θα έλεγα ότι περίπου 25-30% της μελέτης μου στο πόκερ διαχρονικά ήταν συνεργατική.
Derek Kwan: Πως ισορροπείς την ψυχική σου υγεία με ένα εξαντλητικό πρόγραμμα τουρνουά;
Προσπαθώ να ενσωματώνω όσα περισσότερα στοιχεία ψυχικής φροντίδας μπορώ στη ρουτίνα μου, όσο μου το επιτρέπει ο χρόνος… διαλογισμό, άσκηση, ήλιο, καλές συνήθειες ύπνου κ.λπ. Και μετά απλώς αποδέχομαι ότι θα κάνω λάθη και προσπαθώ να μην τα χειροτερεύω κατηγορώντας τον εαυτό μου.
Deacon Fahl: Σε θαυμάζω για την ειλικρίνειά σου, και αυτό το μήνυμα δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερη στιγμή. Όταν είπες «άρχισα να κάνω πιο βαθιά εσωτερική δουλειά – ξεφλουδίζοντας τα στρώματα της δομής των πεποιθήσεών μου», τι είδους εσωτερική δουλειά σε βοήθησε;
Η αναδόμηση των προτύπων σκέψης ήταν ίσως το πιο καθοριστικό στοιχείο. Το να κοιτάω τις εσωτερικές αφηγήσεις μου και να ρωτάω τον εαυτό μου: Είναι αυτό ακριβές; Είναι αυτό βοηθητικό;
Και αν η απάντηση σε οποιοδήποτε από τα δύο είναι «όχι», μπορώ να το διατυπώσω διαφορετικά ώστε να είναι. Κατάλαβα ότι για πάρα πολύ καιρό ήμουν συνήθως κακοποιητικός με τον εαυτό μου, με τρόπους που δεν θα φανταζόμουν ποτέ να είμαι με κανέναν άλλον.
Brian Boggs: Πόσο, αν όχι καθόλου, από την επιτυχία και τις ικανότητές σου αποδίδεις σε μια ανώτερη δύναμη; Συνήθως αποσιωπάται, αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι δυνατό χωρίς τον Χριστό. Και εγώ ο ίδιος δεν είμαι ακόμα εκεί.
Δύσκολη ερώτηση. Θα πω ότι για πολύ καιρό απέρριπτα τέτοιου είδους σκέψεις, αλλά τα τελευταία χρόνια είμαι όλο και πιο ανοιχτός σε αυτές. Νιώθω ότι υπάρχει κάποια συσχέτιση ανάμεσα σε αυτές τις εσωτερικές αναζητήσεις και την προσωπική μου εξέλιξη – και, σε έναν βαθμό, και με την υποκειμενική μου αίσθηση απόδοσης στο πόκερ.
Μπορείς να μοιραστείς το πρόγραμμα των buy-ins σου;
Με «κανονικοποιημένα» buy-ins (normalized), το γράφημα δείχνει πολύ λιγότερο εντυπωσιακό. Αυτό είναι για τα τελευταία 8 χρόνια – υπάρχουν περίπου 1.350 συμμετοχές σε τουρνουά. Δεν είχα κρατήσει αρχείο πριν από αυτό.
Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στα 18 σου, θα διάλεγες ξανά το πόκερ;
Δεν θα άλλαζα τίποτα.
Αν μπορούσες να γυρίσεις στην αρχή της καριέρας σου, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου;
«Πολλά από αυτά που νομίζεις ότι είναι αλήθεια, δεν είναι – να αμφισβητείς συχνά τις υποθέσεις σου.» (Ισχύει τόσο για το τραπέζι όσο και για τη ζωή γενικά)
Μπορείς να σχολιάσεις το τοπίο των high stakes MTTs όσον αφορά staking, πώληση action κ.λπ.; Υπάρχουν πολλές εικασίες από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με τον χώρο.
Πολλοί παίκτες συμμετέχουν στα πιο ακριβά τουρνουά αποκλειστικά με κεφάλαια από backers. Κάποιοι έχουν σταθερούς backers που παίρνουν ένα συγκεκριμένο ποσοστό, αλλά συχνά πουλούν επιπλέον ποσοστά για μεμονωμένα τουρνουά ώστε να μειώσουν τον κίνδυνο. Υπάρχουν και παίκτες που απλώς πουλούν action λίγο πριν ξεκινήσει το event. Το ποσοστό που κρατάνε για τον εαυτό τους διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Πολύ λίγοι παίζουν με 100% δικά τους χρήματα – κυρίως πλούσιοι VIPs, που τους βλέπουμε σε προσκεκλημένα τουρνουά.
Πες μας για μια στιγμή που ήσουν πραγματικά ευτυχισμένος. Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στον εαυτό σου;
Η γέννηση της κόρης μου είναι μάλλον στην κορυφή της λίστας, αλλά γενικά είμαι πιο ευτυχισμένος όταν είμαι πλήρως παρών στη στιγμή. Νομίζω ότι πάντα με τραβούσαν τα παιχνίδια και τα σπορ γιατί ήταν το πιο σταθερό «μονοπάτι» για να βγω από το κεφάλι μου και να ζήσω το παρόν. Έχω νιώσει βαθιά ευτυχία ακόμα και κάνοντας κάτι εντελώς απλό, όπως το να πλένω πιάτα.
Ποιες ποιότητες του εαυτού σου εκτιμάς περισσότερο;
Τι μου αρέσει περισσότερο στον εαυτό μου; Ότι συνήθως βλέπω το καλύτερο στους ανθρώπους.
Υπάρχει κάποιος παίκτης πόκερ που σε εμπνέει, που έχεις ως παράδειγμα;
Υπάρχουν πολλοί που εκτιμώ, αλλά θα πω τον Erik Seidel. Ταπεινός, ενδιαφέρων, αστείος, ευγενικός – συνολικά ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Jonathan Van Fleet: Ισχύει ότι δεν κατέθεσες ποτέ ούτε δολάριο και ξεκίνησες μόνο από freerolls; (Το ξέρω ότι έτσι έγινε, απλώς ήθελα να το υπενθυμίσω στους υπόλοιπους.)
Πριν 20 χρόνια υπήρχε πολύ μεγαλύτερη αξία στα freerolls.
Daniel Strelitz: Πόσο προσεκτικός είσαι με τη στάση του σώματός σου όταν παίζεις; Φαίνεται ότι είμαστε στα δύο άκρα του φάσματος της «καμπουριάς».
Όχι ιδιαίτερα προσεκτικός – έχει γίνει ήδη συνήθεια. Αλλά αν αρχίσω να καμπουριάζω, συνήθως σημαίνει ότι βιώνω κάποια μορφή εσωτερικής δυσφορίας.
Ως άτομο με διπολική διαταραχή, αποφεύγω τα πολυήμερα τουρνουά γιατί διαταράσσουν τον ύπνο μου. Εσύ πως προστατεύεις τον εαυτό σου από μανιακά ή καταθλιπτικά επεισόδια κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;
Η ψυχική κατάσταση πρέπει πάντα να προηγείται. Για μένα, το πιο σημαντικό ήταν η επίγνωση. Η έγκαιρη αναγνώριση «συμπτωμάτων» και η κατανόηση του ποιες συμπεριφορές τα επηρεάζουν περισσότερο. Ο διαλογισμός και η αυτοπαρατήρηση έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτό.
Barry Carter: Είναι αδύνατο να πετύχεις το τέλειο bluff-to-value ratio, ειδικά αν σκεφτείς ότι πολλά bets είναι «merge bets» που επωφελούνται τόσο από fold equity όσο και από calls από χειρότερα χέρια. Με αυτό κατά νου, τι γνώμη έχεις για αυτή τη φωτογραφία με τα σκυλάκια μου που περιμένουν το φαγητό τους;
Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά καλά αγόρια και αξίζουν διπλή μερίδα.
Ο Stephen δεν κατάφερε να απαντήσει σε όλους, παρόλο που έλαβε σχόλια από μερικές από τις κορυφαίες προσωπικότητες του κόσμου του πόκερ.
Phil Galfond: «Θα υπάρξουν πολλές άβολες στιγμές για σένα που θα δημοσιεύεις εδώ, αλλά τα θετικά μπορούν να υπερκεράσουν τα αρνητικά. Πιστεύω ακόμα ότι έχω αναπτύξει (έστω και λίγο!) πιο «παχιά» επιδερμίδα από το να δημιουργώ περιεχόμενο τα τελευταία χρόνια. Αυτή η ανάρτηση από μόνη της θα βοηθήσει πολλούς ανθρώπους.»
Matt Savage: «Ευχαριστούμε που μοιράστηκες, Stephen. Σε είχα πάντα στο μυαλό μου ως έναν ταπεινό και φιλικό «crusher»!»
Joey Ingram: «Χρειαζόμαστε λίγη φρέσκια αύρα στο πόκερ Twitter.»
Shaun Deeb: «Αν ποτέ χρειαστείς coaching για το πως να γίνεις ακόμα πιο κοινωνικός στο τραπέζι ή να προσβάλλεις ανθρώπους στα social media, τα DMs μου είναι πάντα ανοιχτά. Ήσουν πάντα ένας σκληρός ανταγωνιστής από τις πρώτες μας μέρες online. Χαίρομαι πολύ που βλέπω την επιτυχία σου μέσα και έξω από τα τραπέζια – συνέχισε δυναμικά.»
(21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ)