Ο ιδρυτής του PokerGO και εφευρέτης του format Big Blind Ante μιλάει στον Jungleman για το πως από ασφαλιστικός πράκτορας έγινε δισεκατομμυριούχος, γιατί δημιούργησε μια αυτοκρατορία πόκερ media, και γιατί η επιτυχία έχει να κάνει με το να αγκαλιάζεις τις αποτυχίες, να κάνεις προπόνηση δύναμης στα 55, γιόγκα και κρυοθεραπεία.

Έχεις πραγματικά κάνει πολλά, Cary – όχι μόνο χτίζοντας σειρές τουρνουά, αλλά και μια πλατφόρμα για poker content. Και επιπλέον, είσαι ένας από τους πιο επιτυχημένους ψυχαγωγικούς παίκτες όλων των εποχών, με πάνω από $40.000.000 σε κέρδη από live τουρνουά. Είναι τρελό. Παίζεις καθόλου cash αυτές τις μέρες;

Δεν έχω παίξει cash εδώ και χρόνια. Απλώς δεν έχω πια την επιθυμία. Έχω κολλήσει με τα τουρνουά – αυτό προτιμώ. Είναι απλώς ένα χόμπι για μένα τώρα.

Σίγουρα. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένα εντυπωσιακό βιογραφικό. Αλλά, ειλικρινά, αυτό που με εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο είναι η επιρροή σου – η επιχειρηματική πλευρά όλων αυτών. Είναι κάτι που προσπαθώ να αναδείξω περισσότερο σε αυτό το κανάλι. Αλλά ναι, οι άνθρωποι τουλάχιστον μπορούν να εκτιμήσουν τα $40m σε κέρδη – δεν είναι μικρό πράγμα.

Eυχαριστώ.

Πως δημιούργησες μια επιχείρηση με τζίρο δισεκατομμυρίων;

Όταν ήμουν 29, ξεκίνησα μια εταιρεία που λεγόταν College Loan Corporation. Στην αρχή σχεδόν με κατέστρεψε οικονομικά, αλλά τελικά καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι προς το τέλος του πρώτου χρόνου.

Τον πρώτο χρόνο, κάναμε μόλις περίπου $20 εκατομμύρια σε δάνεια, κάτι που δεν ήταν καν αρκετό για να καλύψουμε τα έξοδα. Μετά, τη δεύτερη χρονιά, όλα εκτοξεύτηκαν – από τα $20 εκατομμύρια πήγαμε στα $780 εκατομμύρια, και τελικά φτάσαμε τα $3 δισεκατομμύρια σε φοιτητικά δάνεια. Αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα.

Ειλικρινά, στάθηκα τυχερός. Στις επιχειρήσεις – όπως και στο πόκερ ή σε οτιδήποτε άλλο – δεν είναι πάντα ο πιο έξυπνος αυτός που πετυχαίνει. Πρέπει να συνεχίζεις να παλεύεις, να μένεις θετικός, και να αποδέχεσαι ότι θα αποτύχεις πολλές φορές στην πορεία. Έτυχε να βρίσκομαι στη σωστή βιομηχανία, τη σωστή στιγμή, και εξελίχθηκε σε μια πολύ επιτυχημένη εταιρεία. Αν κοιτάξω πίσω, θα έλεγα ότι τώρα είμαι πολύ καλύτερος επιχειρηματίας απ’ ό,τι τότε.

Παρ’ όλα αυτά, εκείνη η πορεία χρειάστηκε πολλή τύχη. Αλλά είμαι περήφανος γι’ αυτό που χτίσαμε – όχι μόνο για τους αριθμούς, αλλά και γιατί μοιραστήκαμε τον πλούτο. Δημιουργήσαμε περίπου 75 εκατομμυριούχους μέσα στην εταιρεία. Η College Loan Corporation υπάρχει ακόμα σήμερα στο Λας Βέγκας. Παραιτήθηκα από CEO το 2013, και τώρα ανήκει 100% στους υπαλλήλους. Είναι ωραίο να ξέρω ότι παρέδωσα τη σκυτάλη και η εταιρεία συνεχίζει χωρίς εμένα.

Φαίνεται πως είχες τα σωστά συστατικά για την επιτυχία από νωρίς – την ομάδα, την επιμονή, τo work ethic, ακόμα κι αν τα αποτελέσματα δεν ήρθαν αμέσως.

Ακριβώς. Όταν ξεκινάς μια επιχείρηση, τότε δουλεύεις πιο σκληρά από ποτέ. Ξυπνάς στις 3 το πρωί ανήσυχος μήπως σου τελειώσουν τα χρήματα. Το θυμάμαι πολύ καθαρά.

Και εκείνη την εποχή είχαμε ήδη το πέμπτο μας παιδί, οπότε ήταν ριψοκίνδυνο. Δεν περίμενα ότι θα έβαζα τόσα πολλά προσωπικά χρήματα στην επιχείρηση – νόμιζα ότι θα ρίσκαρα λίγα, όχι τα πάντα. Αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.

Έχω περιέργεια όμως – τι άλλαξε ανάμεσα στη χρονιά των $20 εκατομμυρίων και σε εκείνη των $780 εκατομμυρίων; Και βλέπεις κάποια ομοιότητα ανάμεσα σε αυτό και στο πόκερ;

Αυτό που συνέβη ήταν ότι στην αρχή εστιάζαμε σε δάνεια για γονείς, τα οποία ήταν μικρότερα, πιο περίπλοκα και όχι ιδιαίτερα κερδοφόρα. Μετά συνειδητοποίησα ότι κατά τη διάρκεια της εκτός σεζόν – δηλαδή μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς – χρειαζόμασταν ένα νέο προϊόν για να πουλήσουμε. Τότε ήταν που εισαγάγαμε τα federal consolidation loans.

Αυτά επέτρεπαν στους φοιτητές να ενοποιήσουν όλα τα υπάρχοντα δάνειά τους σε ένα, να μειώσουν το επιτόκιο και να επεκτείνουν τις πληρωμές τους. Υπήρχε τεράστια, συσσωρευμένη ζήτηση για κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι είχαν δάνεια από το προπτυχιακό και το μεταπτυχιακό, πολλαπλές πληρωμές, και εμείς τους δώσαμε έναν απλό τρόπο να τα ενοποιήσουν όλα.

Δεν περίμενα να εκτοξευτεί έτσι, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν το σωστό προϊόν τη σωστή στιγμή – και τότε δεν υπήρχε ακόμα μεγάλη ανταγωνιστική αγορά. Επιπλέον, είχα μια εξαιρετική ομάδα πωλήσεων. Δεν ήμουν καλός στη διαχείριση τεχνολογίας ή λειτουργιών στην αρχή, αλλά όταν έχεις ισχυρές πωλήσεις και σταθερά έσοδα, μπορείς να διορθώσεις τα υπόλοιπα προβλήματα αργότερα.

Ακούγεται κάπως παρόμοιο με αυτό που συνέβη αργότερα με το PokerGO, σωστά; Γιατί μετά την αποχώρησή σου από την College Loan Corporation το 2013, τότε ήταν που άρχισες να βαριέσαι.

Ακριβώς. Τότε ξεκίνησα το PokerGO – πραγματικά απλώς ως ένα πάθος, ένα project που με ενθουσίαζε. Εκείνη την περίοδο άρχισα να παίζω πολύ πόκερ. Ξαφνικά είχα χρόνο – πάρα πολύ χρόνο, για να είμαι ειλικρινής – και δεν είχα αρκετά πράγματα να κάνω. Οπότε, απλώς βούτηξα μέσα και άρχισα να παίζω τα πάντα: τουρνουά, events, ό,τι έτρεχε.

Και μια μέρα μου ήρθε η ιδέα. Σκέφτηκα, “Κοίτα, υπάρχει το Golf Channel – γιατί να μην υπάρχει ένα Poker Channel;” Το πόκερ έχει σταθερά καλή τηλεθέαση. Μου φαινόταν απόλυτα λογικό να υπάρχει ένα κεντρικό σημείο για περιεχόμενο πόκερ. Έτσι γεννήθηκε το Poker Central – που φυσικά εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα είναι το PokerGO.

Ξεκινήσαμε το 2015, και από τότε έχει αναπτυχθεί τεράστια. Περάσαμε από σχεδόν μηδενική τηλεθέαση σε πάνω από πέντε δισεκατομμύρια λεπτά παρακολούθησης. Σήμερα, το PokerGO είναι η μεγαλύτερη εταιρεία περιεχομένου πόκερ στον κόσμο.

Βέβαια, έχω βάλει πολύ περισσότερα χρήματα σε αυτό απ’ ό,τι περίμενα. Οπότε, μια συμβουλή για όποιον σκέφτεται να κάνει ένα “passion project” – να προσέχει. Αυτά τα projects μπορούν να γίνουν πολύ ακριβά.

Οπότε, αξίζει να κυνηγάς τα passion projects, αρκεί να παραμένεις προσγειωμένος;

Έχω διασκεδάσει απίστευτα χτίζοντας το PokerGO. Επιτέλους, αρχίζει να γίνεται κερδοφόρο, αλλά ήταν ένας μακρύς, επίπονος δρόμος. Έμαθα πολλά στην πορεία.

Όταν ξεκίνησα, δεν είχα απολύτως καμία εμπειρία στα media. Το να μπεις από το πουθενά σε μια τόσο ανταγωνιστική βιομηχανία – streaming, broadcasting, content licensing – ήταν μάλλον αφελές εκ μέρους μου. Αλλά στάθηκα τυχερός ξανά. Δημιουργήσαμε μια δυνατή ομάδα, και τώρα λειτουργούμε αποτελεσματικά.

Παράγουμε περίπου 100 live ημέρες πόκερ τον χρόνο και έχουμε αποκτήσει μερικά εμβληματικά brands: το High Stakes Poker, το Poker After Dark και πιο πρόσφατα το NBC National Heads-Up Championship – στο οποίο, παρεμπιπτόντως, ήσουν κι εσύ μέρος.

Έχω περιέργεια όμως – τι είδους προκλήσεις έχεις αντιμετωπίσει με τις παραγωγές πόκερ και το επιχειρηματικό κομμάτι του PokerGO; Από έξω φαίνεται ότι πάτε εξαιρετικά. Αλλά ξέρω πως ο κόσμος των media μπορεί να είναι αδυσώπητος.

Ναι, η παραγωγή είναι σκληρή δουλειά – και ο χώρος των media γενικότερα είναι πολύ δύσκολος.

Δες πόσο καιρό πήρε στο Netflix να γίνει κερδοφόρο. Δεν ξέρω καν αν είναι πλήρως κερδοφόρο σήμερα. (γέλια) Μπορούμε να το ψάξουμε, αλλά το νόημα είναι ότι ακόμα και οι μεγαλύτερες streaming εταιρείες χρειάζονται χρόνια για να φτάσουν εκεί.

Επίσης, τα έσοδα από licensing έχουν πέσει δραματικά. Παλιά, το ESPN πλήρωνε μεγάλα ποσά για τα δικαιώματα μετάδοσης του WSOP. Αυτό έκανε τη δουλειά πολύ πιο κερδοφόρα. Αλλά τώρα; Το ESPN και άλλα δίκτυα δεν πληρώνουν πλέον τέτοιες αμοιβές.

Αντίθετα, σου λένε “Δώσε μας δύο με τέσσερις ώρες περιεχομένου, θα το προβάλλουμε δωρεάν – αλλά δεν θα σε πληρώσουμε γι’ αυτό.” Έτσι, η τηλεοπτική πλευρά του business έχασε πολύ από την αξία της.

Και όταν ήρθε η Black Friday – όταν οι ΗΠΑ έκλεισαν τις μεγάλες online πλατφόρμες πόκερ – αυτό εξαφάνισε σχεδόν όλα τα διαφημιστικά έσοδα που στήριζαν τα πόκερ media. Όλοι αυτοί οι online operators ήταν οι μεγάλοι χορηγοί. Όταν εξαφανίστηκαν, έφυγαν και τα διαφημιστικά χρήματα.

Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι πιο ουσιαστικό – τι είναι αυτό που σε ωθεί να στηρίζεις τόσο πολύ το πόκερ; Είναι φανερό ότι έχεις επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα σε αυτό. Είναι καθαρό πάθος για το παιχνίδι ή υπάρχει κάτι βαθύτερο από πίσω;

Ειλικρινά, είναι καθαρά πάθος. Αγαπώ το πόκερ από τότε που ήμουν έξι χρονών. Πάντα το απολάμβανα – ειδικά τα τουρνουά.

Τα cash games μοιάζουν με δουλειά. Κάθεσαι, παίζεις για ώρες, και όλο το θέμα είναι να μεγιστοποιήσεις το κέρδος. Τα τουρνουά όμως είναι αλλιώς. Είναι ανταγωνιστικά, συναρπαστικά, και το 99% των φορών δεν θα κερδίσεις – αλλά αυτή η πρόκληση είναι που τα κάνει διασκεδαστικά.

Απλώς λατρεύω τον ανταγωνισμό, και ειλικρινά, το PokerGO Studio είναι το καλύτερο μέρος για να παίξεις. Είναι κυριολεκτικά ένα μίλι από το σπίτι μου, οπότε δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο.

Θυμάμαι την εποχή που σχεδόν δεν υπήρχαν high-stakes τουρνουά στο Vegas. Όταν ξεκινήσαμε τα ARIA High Rollers, δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου $10K events.

Έχω ακούσει ότι ήσουν κοντά με τον Bryn Kenney για ένα διάστημα – θυμάμαι πως ήταν μεγάλος υποστηρικτής σου.

Ναι, ο Bryn κι εγώ είμαστε ακόμα πολύ καλοί φίλοι. Είναι στην πραγματικότητα ο μόνος παίκτης που έχω κάνει stake ποτέ. Πολλοί μου το έχουν ζητήσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ο Bryn ήταν διαφορετικός. Έχει αυτή την “έκτη αίσθηση” που είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις – και αδύνατο να τη διδάξεις.

Πως διαχειρίζεσαι τις ήττες;

Το θέμα είναι να μη χάνεις τον έλεγχο όταν παίρνεις κακές αποφάσεις. Και, ειλικρινά, μου πήρε πολύ χρόνο – πιθανόν πενήντα πέντε χρόνια – για να μάθω πραγματικά ότι πρέπει να αγκαλιάζεις τις ήττες.

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ήμουν όπως κάθε άλλος παίκτης πόκερ. Θύμωνα όταν έχανα. Παραπονιόμουν για την κακή τύχη, για τα bad beats, και τα άφηνα να με επηρεάζουν. Αλλά πρόσφατα είχα μια επιφοίτηση – τελείωσα με αυτή τη νοοτροπία. Δεν πρόκειται να παραπονιέμαι πια.

Γιατί; Επειδή είμαστε τόσο τυχεροί που μπορούμε καν να παίζουμε σε αυτά τα παιχνίδια. Ανήκουμε στο κορυφαίο 1% σε τύχη. Το να μπορείς να καθίσεις, να ανταγωνιστείς, να γελάσεις με υπέροχους ανθρώπους – είναι δώρο. Οπότε τώρα προσπαθώ να εστιάζω στο να απολαμβάνω τη διαδρομή.

Παλιά φοβόμουν τις all-in καταστάσεις. Αυτόν τον κόμπο στο στομάχι, τον φόβο ότι μπορεί να τελειώσουν όλα. Αλλά τώρα μαθαίνω να το αγκαλιάζω. Αν μπω all-in με ντάμες απέναντι σε Α-Κ και χάσω, προσπαθώ να πανηγυρίσω με τον αντίπαλο μου ή να του ευχηθώ καλή τύχη – όχι να θυμώσω. Είναι απλώς μέρος του παιχνιδιού.

Οπότε θα έλεγες ότι αυτή ήταν η μεγάλη σου επιφοίτηση;

Ναι – να απολαμβάνεις τις ήττες. Να τις γιορτάζεις, αν μπορείς. Είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, αλλά έχω συνειδητοποιήσει ότι όταν κρατάς την ενέργεια σου θετική, ακόμα κι όταν χάνεις, όλα γυρίζουν πιο γρήγορα υπέρ σου. Ένα τέλειο παράδειγμα ήταν το καλοκαίρι, όταν τελικά κέρδισα το πρώτο μου WSOP bracelet. Μετά από χρόνια προσπαθειών, τα κατάφερα επιτέλους. Ήμουν heads-up απέναντι σε έναν Βραζιλιάνο παίκτη, και είχε μαζί του ένα πλήθος από περίπου τριάντα φανατικούς οπαδούς. Κάθε φορά που κέρδιζε ένα χέρι, γινόταν χαμός.

Σε μια φάση, ήμουν πολύ μπροστά – κάτι σαν 31 εκατομμύρια μάρκες έναντι 13 εκατομμυρίων. Τα blinds ήταν γύρω στο ένα εκατομμύριο. Εκείνος έκανε shove με 9-8 suited, και με διέλυσε στο flop. Ο παλιός μου εαυτός θα είχε γίνει έξαλλος. Θα παραπονιόμουν, θα κατσούφιαζα – “Έπρεπε να είχα κερδίσει αυτό το bracelet.” Αλλά αυτή τη φορά σταμάτησα τον εαυτό μου. Σκέφτηκα, “Ξέρεις κάτι; Άσ’ το. Θα πάω να γιορτάσω με τους οπαδούς του.”

Και το έκανα. Πήγα εκεί, ένιωσα την ενέργεια, το απόλαυσα. Δεν με ένοιαζε που έχασα το χέρι – ήμουν απλώς μέσα στη στιγμή.

Και, ορκίζομαι στον Θεό, το αμέσως επόμενο χέρι, το σύμπαν με αντάμειψε – μου ήρθαν δύο άσοι. Κέρδισα εκείνο το pot, μετά μερικά ακόμα, μετά ένα flip με τριάρια απέναντι σε Α-Κ και τελικά κέρδισα το bracelet.

Πολύ ωραίο αυτό. Έχει μεγάλη αξία απλώς να έχεις την ευκαιρία να παίξεις – να ανταγωνιστείς, να χάσεις, ακόμα και να υποφέρεις λίγο στη διαδικασία.

Ναι, ακριβώς. Με έναν τρόπο, δημιουργούσα τη δική μου φυλακή. Μπαίνεις all-in για ένα τεράστιο pot – αν το κερδίσεις, γίνεσαι chip leader – και αν χάσεις το flip, θυμώνεις και βυθίζεσαι στην απογοήτευση. Και στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνεις είναι να παγιδεύεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτή την απογοήτευση. Το έκανα αυτό για πενήντα πέντε χρόνια. Τελείωσα με αυτό.

Από εδώ και πέρα, όταν θα είμαι all-in, θα είμαι απλώς ευγνώμων για την ευκαιρία. Θα χαίρομαι που παίζω το χέρι. Αν χάσω, θα γιορτάσω με τον αντίπαλο και θα εμπιστευτώ ότι η τύχη ισορροπεί στο τέλος. Αυτή είναι η νοοτροπία που προσπαθώ να υιοθετήσω. Δεν μπορώ να πω ότι το πετυχαίνω 100%, αλλά πλησιάζω.

Τέλος πάντων, μπορούμε να το αφήσουμε αυτό. Τι άλλες επιφοιτήσεις έχεις βιώσει – στο πόκερ, στις επιχειρήσεις ή στη ζωή – που σε βοήθησαν να γίνεις πιο ευτυχισμένος;

Χμμ, λοιπόν… η υγεία, σίγουρα. Όπως πολλοί στην ηλικία μου, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου είκοσι κιλά πάνω από το φυσιολογικό, συνεχώς απασχολημένος, πάντα δουλεύοντας, πάντα βρίσκοντας δικαιολογίες – “πολύ απασχολημένος για γυμναστήριο”, “πολύ απασχολημένος για να τρώω σωστά.”

Τώρα που έχω περισσότερο χρόνο, επιτέλους το έθεσα υπό έλεγχο. Έχω απλοποιήσει πάρα πολύ τη σχέση μου με το φαγητό. Τρώω στις δώδεκα και στις έξι, κάνω νηστεία δεκαοκτώ ωρών και έχω κόψει εντελώς τα σνακ. Τελείωσα με αυτά.

Είναι απίστευτο πόσο πιο καθαρά και ανάλαφρα νιώθεις όταν σταματάς να “τσιμπολογάς” συνέχεια.

Και έχεις κόψει εντελώς τη ζάχαρη;

Νομίζω ότι το να κόψω τη ζάχαρη με βοήθησε πάρα πολύ – όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Για τη συγκέντρωση, την ενέργεια, ακόμα και τη διαύγεια της σκέψης. Ήμουν εθισμένος στη ζάχαρη για πενήντα πέντε χρόνια. Μιλάμε για πλήρη εξάρτηση από τη σοκολάτα. Το να την κόψω ήταν πραγματικά καθοριστικό για τη ζωή μου.

Με ψήνεις να κόψω κι εγώ τη ζάχαρη, αν και πριν λίγο έφαγα μια ολόκληρη σακούλα Haribo. Ίσως να μπορέσεις να πείσεις και το κοινό να το κάνει.

Ναι, η ζάχαρη είναι καταστροφή για την υγεία. Εκτοξεύει συνεχώς την ινσουλίνη, σε κάνει πιο πεινασμένο και σε κρατάει μέσα σε έναν ατέρμονο κύκλο επιθυμίας. Νομίζεις ότι την ικανοποιείς, αλλά στην πραγματικότητα την τροφοδοτείς. Από ό,τι καταλαβαίνω, ακόμα και τα βακτήρια στο στόμα σου αρχίζουν να την επιζητούν. Είναι τρελό.

Υπάρχουν, βέβαια, μερικά “cheat codes”. Η τσίχλα χωρίς ζάχαρη βοηθάει. Μπορείς να φτιάξεις εξαιρετικά γλυκά χαμηλών υδατανθράκων – όπως sugar-free brownies ή παγωτό βανίλια low-carb της Breyer’s. Ναι, χρησιμοποιείς τεχνητά γλυκαντικά, αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό. Χρειάζεσαι υποκατάστατα όταν προσπαθείς να απεξαρτηθείς από τη ζάχαρη – δεν είναι εύκολο. Μου πήρε πενήντα πέντε χρόνια. Είναι σκληρό “ναρκωτικό”. Αλλά μετά από δύο εβδομάδες περίπου, οι λιγούρες εξαφανίζονται, γιατί αλλάζει η μικροχλωρίδα του στόματος σου.

Τώρα μπορώ να την πάρω ή να την αφήσω. Παλιά έτρωγα τρεις σοκολάτες την ημέρα. Εντελώς εκτός ελέγχου.

Ανέφερες νωρίτερα τη ρουτίνα προπόνησής σου – ειλικρινά ακούστηκε αρκετά έντονη. Τι οφέλη έχεις παρατηρήσει από τότε που έκοψες τη ζάχαρη; Και εστιάζεις πλέον περισσότερο στη γενική υγεία ή στη μακροζωία;

Λίγο απ’ όλα. Συνεργάζομαι με έναν γιατρό anti-aging από την εποχή του COVID. Με έχει βοηθήσει να κάνω σταδιακές βελτιώσεις – όχι τρελές αλλαγές από τη μια μέρα στην άλλη. Ένα μεγάλο μάθημα που πήρα από εκείνον (και επίσης από τον Dr. Peter Attia) είναι ότι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένας καθιστικός άνθρωπος για τη μακροζωία είναι να σηκώνει βάρη. Αν περάσεις από το “δεν κάνω τίποτα” στο να σηκώνεις βάρη τρεις φορές την εβδομάδα, ο κίνδυνος για αυτό που αποκαλούν “οι τέσσερις καβαλάρηδες” – καρδιοπάθεια, καρκίνος, μεταβολικά νοσήματα και νευροεκφυλιστικές παθήσεις – μειώνεται περίπου κατά 300%. Οπότε ναι, είναι προφανώς κάτι που αξίζει να κάνεις.

Τώρα κάνω βάρη περίπου 150 φορές τον χρόνο. Παλιά έκανα περισσότερο, αλλά στην ηλικία μου (55) η αποκατάσταση γίνεται πιο δύσκολη. Τώρα τα κατανέμω – τρεις φορές την εβδομάδα, διαφορετικές μυϊκές ομάδες, και δίνω σε κάθε ομάδα μία εβδομάδα για να αναρρώσει. Αυτό έχει αποδειχθεί πολύ καλύτερο για μένα.

Ναι, η υπερπροπόνηση είναι υπαρκτό πρόβλημα. Ο trainer μου μού μίλησε για το oxidative stress – ότι η υπερβολική άσκηση μπορεί στην πραγματικότητα να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ακριβώς. Γι’ αυτό το ισορροπώ με γιόγκα – επίσης περίπου 150 συνεδρίες τον χρόνο. Αντισταθμίζει πολλή από τη μυϊκή ένταση που προκαλούν τα βάρη. Το ένα πράγμα στο οποίο πάντα ήμουν κακός είναι το cardio. Απλώς το βρίσκω βαρετό. Ο στόχος μου για φέτος είναι να κάνω τουλάχιστον σαράντα cardio sessions. Είμαι πίσω στο πρόγραμμα, αλλά θα το πετύχω.

Ήδη κάνεις περισσότερα απ’ ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι.

Ευχαριστώ. Και ναι, κάνω επίσης κρυοθεραπεία τρεις φορές την εβδομάδα. Αυτό πραγματικά άλλαξε το παιχνίδι, ειδικά για την αποκατάσταση. Το μέρος που πηγαίνω είναι ουσιαστικά ένας θάλαμος-καταψύκτης – στους μείον 160 βαθμούς Φαρενάιτ. Σε “χτυπάει” σε όλο το σώμα, μέχρι και στο κεφάλι. Βγαίνεις έξω νιώθοντας φυσικό high – όλες αυτές οι ενδορφίνες ενεργοποιούνται. Και έχει κάνει θαύματα για τα γόνατα μου.

Με τον συνδυασμό νηστείας, βαρών, γιόγκα και κρυοθεραπείας, νιώθω στα 55 μου καλύτερα απ’ ό,τι στα 35.

Πως συνδέονται όλα αυτά με τις επιχειρήσεις; Πολλοί θα πουν, «Εύκολο να τα λες όταν έχεις χρήματα.»

Ισχύει. Όταν είσαι 30, έχεις παιδιά και χρέη, είναι δύσκολο να βρεις ισορροπία. Όμως πιστεύω πως τελικά η ισορροπία είναι αυτή που σε κάνει πραγματικά αποτελεσματικό. Όταν ήμουν νέος και δούλευα δώδεκα ώρες τη μέρα, έτρωγα ό,τι να ’ναι και νόμιζα πως έτσι έπρεπε να είναι. Μετά κατάλαβα ότι η ενέργεια είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο· χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει ούτε επιχείρηση ούτε πόκερ.

Οπότε η φυσική κατάσταση έχει γίνει κομμάτι της διαδικασίας αυτοβελτίωσης σου;

Βλέπω το σώμα μου σαν ένα project. Αν χτίζεις μια εταιρεία, δεν περιμένεις να καταρρεύσει για να τη φτιάξεις. Το ίδιο ισχύει και εδώ: η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία.

Όταν περάσεις τα πενήντα, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι το βασικό είναι να “σταματήσεις” τον χρόνο. Για τα παιδιά, το καλοκαίρι φαίνεται ατελείωτο γιατί όλα είναι καινούργια. Για τους ενήλικες, οι μέρες περνούν αστραπιαία, γιατί τίποτα δεν αλλάζει. Για να επιβραδύνεις τον χρόνο, πρέπει να δημιουργείς συνεχώς νέες εμπειρίες, να αλλάζεις, να εκπλήσσεσαι. Θέλω τα επόμενα τριάντα χρόνια να κυλήσουν πιο αργά – να προσέχω τις λεπτομέρειες, να είμαι παρών στη στιγμή.

Έχεις έξι παιδιά και έξι εγγόνια. Πως καταφέρνεις να τα συνδυάζεις όλα αυτά με τις επιχειρήσεις και το πόκερ;

Αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση. Για πάρα πολλά χρόνια ήμουν επικεντρωμένος στη δουλειά. Τώρα προσπαθώ να κάνω το αντίθετο – να είμαι εκεί, να ακούω, να παρατηρώ. Τα παιδιά μου είναι ενήλικα πια, και θέλω να είμαι ένα πρότυπο για αυτά, όχι ο τύπος που είναι πάντα σε meetings.

Τους μετέδωσες την αγάπη σου για το πόκερ;

Δεν τους το επιβάλλω, αλλά έχουν ενδιαφέρον, γιατί το πόκερ είναι ένα σπουδαίο σχολείο ζωής. Σε μαθαίνει να παίρνεις αποφάσεις και να αναλαμβάνεις την ευθύνη γι’ αυτές.

Είσαι ο εμπνευστής μιας από τις πιο σημαντικές καινοτομίες στο σύγχρονο πόκερ – του big blind ante στα τουρνουά. Πως προέκυψε αυτή η ιδέα;

Ένα βράδυ παίζαμε στο cash game του Jeremy, και εκεί είχαν τον παίκτη στο big blind να πληρώνει το ante σε κάθε χέρι. Σκέφτηκα: ‘Μα αυτό είναι πολύ πιο αποδοτικό – γιατί δεν το κάνουμε και στα τουρνουά;’ Έτσι το έφερα στα events του ARIA.

Στην αρχή πειραματίστηκα με διάφορες δομές – μερικές φορές το ante ήταν το μισό του big blind, άλλες φορές το διπλάσιο. Μου πήρε περίπου έξι μήνες να καταλήξω στο 1 προς 1, και αυτό τελικά επικράτησε.

Η ταχύτητα του παιχνιδιού αυξήθηκε θεαματικά. Αν θυμάσαι τις παλιές μέρες του WSOP – στα επίπεδα 400/800 με ante 75 – ο dealer άλλαζε συνέχεια ψιλά. Τρία πράσινα τσιπ εδώ, τέσσερα μαύρα εκεί… χάος. Κάθε χέρι διαρκούσε αιώνες. Έτσι σκέφτηκα, ‘Αυτό είναι τρέλα. Πρέπει να το διορθώσουμε.’ Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Big Blind Ante.

Έχεις ρισκάρει πολλά χρήματα στις επιχειρήσεις. Και στο πόκερ, επίσης. Τι κάνει αυτά τα ρίσκα διαφορετικά;

Στις επιχειρήσεις, ποντάρεις στα επόμενα χρόνια· στο πόκερ, ποντάρεις σε ένα μόνο χέρι. Όμως οι αρχές είναι ίδιες: να ξέρεις γιατί το κάνεις και να μην το μετανιώνεις αν το αποτέλεσμα δεν είναι υπέρ σου. Μερικές φορές χάνεις, ακόμα κι αν έχεις κάνει τα πάντα σωστά – και αυτό είναι εντάξει.

Πως θα αξιολογούσες το επίπεδό σου στο πόκερ σήμερα;

Νομίζω ότι έχω θετικό EV στα events του studio, σίγουρα. Αλλά online; Καμία σχέση. Είναι εντελώς διαφορετικό “τέρας”.

Έχεις ήδη ένα bracelet, δεκάδες τίτλους, μια επιτυχημένη επιχείρηση και μια ολόκληρη media πλατφόρμα. Τι ακολουθεί;

Ναι, θέλω να κερδίσω κι άλλα. Ξέρεις, το PokerGO έχει τέσσερα majors – το Poker Masters, το U.S. Poker Open, το Super High Roller Bowl και το PokerGO Cup. Ο στόχος μου είναι να κερδίσω και τα τέσσερα μέχρι το 2030. Έχω ήδη δύο, οπότε θα δούμε αν θα καταφέρω να ολοκληρώσω το σετ.

Ξέρεις, ειλικρινά, είσαι ένας από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή που είχε ποτέ το πόκερ. Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος.

Ω, ο Negreanu, χωρίς αμφιβολία.

Έτσι νομίζεις;

Αναμφισβήτητα. Αν εμφανιστεί σε ένα stream, η θεαματικότητα πενταπλασιάζεται – καμιά φορά δεκαπλασιάζεται. Είναι συνεχώς ενεργός – στα social media, σε συνεντεύξεις, στην προώθηση του παιχνιδιού. Έχει κάνει περισσότερα για την προβολή του πόκερ απ’ οποιονδήποτε άλλον.

Το καταλαβαίνω, αλλά θα έλεγα ότι το να χτίσεις τις υποδομές – τις πλατφόρμες, τα events, το δίκτυο των live μεταδόσεων – έχει μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη σημασία. Οι παίκτες σαν κι αυτόν τραβούν τα φώτα, αλλά ο κόσμος ξεχνά τη δουλειά που γίνεται πίσω από τις κάμερες για να παραμείνει βιώσιμο το παιχνίδι.

Καταλαβαίνω τι λες. Αλλά πίστεψέ με – κι ο Negreanu έχει κάνει πάρα πολλά και στο παρασκήνιο. Πράγματα που ο κόσμος δεν μαθαίνει ποτέ. Συνεργάζεται με το World Series of Poker για να βελτιώνονται τα formats και οι δομές, δίνει ιδέες για το online πόκερ και προωθεί συνεχώς events.

Αν παίζει σε μια σειρά του PokerGO, η θεαματικότητα διπλασιάζεται, καμιά φορά τριπλασιάζεται. Αυτή η έκθεση τροφοδοτεί ολόκληρο το οικοσύστημα. Δεν έχεις άδικο ότι οι υποδομές είναι σημαντικές, αλλά ο Negreanu είναι το πρόσωπο του πόκερ για εκατομμύρια fans. Η παρουσία του ανεβάζει τα πάντα γύρω του.

Και πρέπει να πω – κι ο Phil Hellmuth αξίζει αναγνώριση. Είναι μαζί μας από το 2015, ένας από τους πρώτους ambassadors του PokerGO. Δε θα είχαμε φτάσει ως εδώ χωρίς αυτόν.

Σωστό. Δεν του δίνεται πάντα η εκτίμηση που του αξίζει, παρότι βάζει πολλή θετική ενέργεια στο παιχνίδι.

Ακριβώς. Είναι χαρακτήρας – διχαστικός, αλλά τέλειος για το πόκερ. Ο κόσμος είτε τον λατρεύει είτε τον μισεί, αλλά έτσι κι αλλιώς τον παρακολουθεί. Είναι ο ήρωας και ο “κακός” μαζί.

Ναι, ενώ ο Negreanu είναι καθαρά το αρχέτυπο του ήρωα.

Σωστά. Και για να είμαι δίκαιος, ο Daniel δουλεύει πάρα πολύ. Ο κόσμος νομίζει ότι είναι μόνο ταλέντο, αλλά εκείνος βελτιώνεται συνεχώς, σκέφτεται το παιχνίδι.

Ναι, αν και θυμάμαι στο MasterClass του να λέει πως πρέπει να μελετάς τέσσερις με έξι ώρες τη μέρα για να ανταγωνίζεσαι τους κορυφαίους.

(γέλια) Ναι, αυτό είναι λίγο υπερβολικό. Δεν είναι από αυτούς που ζουν μέσα στα solvers κάθε μέρα. Η δύναμή του είναι περισσότερο πνευματική – το διάβασμα των ανθρώπων, η κατανόηση της ψυχολογίας, η γνώση των αντιπάλων του. Έχει εκείνο το old-school πλεονέκτημα.

Έχει επίσης κερδίσει δύο από τα τέσσερα μεγάλα events του PokerGO και φέτος ήταν στην κορυφή του leaderboard. Είναι ακόμα εκεί, στην ελίτ – μετά από τόσα χρόνια.

Εντυπωσιακό. Σίγουρα κάτι στο οποίο αξίζει να στοχεύει κανείς.

Αναμφίβολα. Είναι η απόδειξη ότι η μακροβιότητα στο πόκερ δεν εξαρτάται μόνο από τη μελέτη – αλλά από το πάθος, την προσαρμοστικότητα και τη νοοτροπία.

---

(21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ)