Ο ambassador της GGPoker Anatoliy Zlotnikov μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη του για την 2η θέση στο WSOP Online Main Event για $3.000.000, το πως είναι να παίζεις υπό έντονη ICM πίεση, για το πάρτι των 100 ατόμων μετά το heads-up, για τον εθισμό του στον τζόγο, αλλά και για τα νεανικά του χρόνια στον αθλητισμό και τη γέννηση του nickname “The Legend.”
Συγχαρητήρια για την απίστευτη επιτυχία σου στο WSOP Main Event. Πως ένιωσες μετά την ήττα στο heads-up; Ήσουν περισσότερο ή λιγότερο χαρούμενος;
Δεν ήμουν καθόλου απογοητευμένος. Αντιδρώ άσχημα μόνο όταν έχω “πονέσει” και βγαίνω όγδοος ή ένατος, ή όταν έχω παίξει κακό παιχνίδι και έχω “φάει χτύπημα στο… κεφάλι”. Το έχω ξαναζήσει αυτό – όταν έχασα ένα WSOP bracelet μετά από ήττα στο heads-up στο βασικό μου παιχνίδι, το PLO, από έναν αντίπαλο που ήταν σημαντικά πιο αδύναμος από μένα. Τότε ήμουν πραγματικά ράκος, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν και αναπαρήγαγα συνεχώς τα χέρια στο μυαλό μου. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε πώς να διαχειρίζομαι τις μεγάλες ήττες.
Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι ήμουν απίστευτα ευνοημένος απλώς και μόνο που έφτασα σε αυτό το final table. Είναι η δεύτερη φορά φέτος που μπαίνω στο top 3 του Main Event – τον Απρίλιο κέρδισα $840k, αυτή τη φορά είναι τρεις φορές περισσότερα. Και δεν έχω καν προλάβει να ξοδέψω σωστά τα κέρδη του Απριλίου.
Γενικά, έχω μάθει να μην κολλάω στο γεγονός ότι έχασα ξανά ένα bracelet. Στην αρχή της καριέρας μου έπαθα αρκετές φορές tilt, αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι αυτό ήταν αδιέξοδο. Συχνά ένιωθα ότι ήταν άδικο, ότι έχανα πάλι ένα 80/20. Αλλά ποτέ δεν χτύπησα το ποντίκι, το περισσότερο που έκανα ήταν να χτυπήσω το τραπέζι. Τώρα είμαι πολύ πιο ψύχραιμος.
Είσαι ικανοποιημένος από το παιχνίδι σου στον τελικό; Θα ήθελες να έχεις παίξει κάπου διαφορετικά;
Γενικά, ναι, αλλά δεν έβαλα τα chips μου μέσα με KJ στο heads-up. Από την άλλη, θα είχα κάνει call, θα είχα κάνει trips στο flop και πάλι θα έστελνα τα chips μου στον Ben.
Πιστεύω επίσης ότι έχασα μερικά 4-bet shoves, από τα οποία τουλάχιστον ένα θα δούλευε σίγουρα.
Συζήτησα το τελευταίο χέρι με τον coach μου – μου είπε ότι θα έπρεπε να είχα κάνει all-in απέναντι στον Rabas με 
. Έχουμε σχεδόν ίσα stacks και, ICM-wise, “αξίζω” $2.4 εκατομμύρια, και αν bustάρω θα πάρω ένα εκατομμύριο. Οπότε, πήγαινε και τράβα κάτι τέτοιο όταν μπορείς να στείλεις το πανέμορφο combo σου στην… κινεζική επαρχία Kunming. Τελικά ο coach μου συμφώνησε μαζί μου. Είναι δύσκολο να συζητάς για optimal αποφάσεις γιατί η ICM πίεση μέχρι την τέταρτη θέση ήταν εξωπραγματική – κυριολεκτικά σου ήταν δεμένα τα χέρια. Είναι σωματικά δύσκολο ακόμα και να κουνήσεις το bet slider.
Συνολικά, το χειρίστηκα καλά: πάτησα τον Daniel Smiljkovic με K-9 suited, πήρα και μερικά άλλα spots, άσκησα πίεση και στον Αυστριακό, ο οποίος μετά μπήκε στο 3-max. Δεν μπορώ να πω ότι κάπου κρατήθηκα πίσω. Έκανα μόνο δύο λάθη σε ολόκληρο το final table, και για το ένα έχω τη δική μου άποψη. Θεωρώ ότι έπαιξα στο 4/5 από άποψη ποιότητας.
Μου φάνηκε ότι, παρά τα τεράστια έπαθλα, ο τελικός ήταν αρκετά διασκεδαστικός και όχι όπως συνήθως.
Δεν συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Στην πραγματικότητα, σε τόσο μεγάλα Main Events, ο κόσμος συχνά τρελαίνεται. Ας επιστρέψουμε στο final table του Απριλίου – εκεί ένας τύπος μπήκε στο pot χωρίς απολύτως κανένα equity· το πρώτο stack μπήκε σε μάχη με το δεύτερο stack και τελικά βγήκε όγδοος. Που αλλού θα το δεις αυτό; Βασικά, μερικοί κάθονται με τη λογική “ας το δοκιμάσουμε”. Αυτή τη φορά, όλα ήταν πολύ πιο ήρεμα.
Παρακολουθούσες το broadcast κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;
Όχι, έπαιξα full-focus, δεν διάβαζα ούτε το chat. Θα εξηγήσω γιατί αποφάσισα να κάνω stream εξαρχής – θέλω να δείξω με το δικό μου παράδειγμα ότι τέτοια σημαντικά final tables μπορούν και πρέπει να παίζονται με το δικό σου μυαλό, όχι να παραδίδονται σε coaches. Καταδικάζω κατηγορηματικά το ghosting και πιστεύω ότι οι poker gods θα τιμωρήσουν όσους το κάνουν. Έχω μια ολόκληρη παρέα από αδέρφια που καταλαβαίνουν ICM σε υπερβολικό βαθμό, αλλά για να παραμείνει το πόκερ πόκερ, πρέπει να το παίζεις μόνος σου!
Δεν παρακολούθησες το broadcast για να αποφύγεις την απόσπαση; Είναι χρήσιμη πληροφορία τα φύλλα των αντιπάλων σου ή δεν αξίζει;
Η πληροφορία είναι χρήσιμη, αλλά πολλοί θα παίξουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, γνωρίζοντας ότι όλα θα φανούν σε 30 λεπτά. Ήξερα ήδη πολύ καλά ότι ο Ben θα “κόψει” πίσω από τα ranges, και ότι ο Smilkovich θα πήγαινε στον χαμό. Δεν έχει μεγάλη πρακτική αξία· δεν έπαιζα απέναντι σε άγνωστους άλλωστε. Επιπλέον, θα πρέπει να βλέπεις το broadcast, να αγχώνεσαι και να προσπαθείς να τα υπολογίζεις όλα νοητικά – είναι πολύ πιο χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στο δικό σου παιχνίδι.
Πες μου πως το γιόρτασες.
Οι φίλοι μου οργάνωσαν ένα pub stomp (όταν μαζεύονται άνθρωποι δια ζώσης και παρακολουθούν eSports) στο μπαρ ενός φίλου, έστησαν projector, τραπέζια και καρέκλες. Παρήγγειλαν shashlik και πήραν τεράστιες ποσότητες αλκοόλ. Ήρθαν σχεδόν 100 άτομα, από τα οποία τα 40 δεν τα γνώριζα καν. Πιάστηκα να σκέφτομαι ότι ο κόσμος είχε έρθει, φώναζε και πανηγύριζε για μένα, αλλά ταυτόχρονα ανησυχούσαν, για να το πούμε ευθέως, για το αν θα κερδίσω πολλά αμερικανικά χρήματα ή όχι. Ήμουν πλήρως αποσβολωμένος, αλλά ήταν απίστευτα ευχάριστο. Όταν έφτασα εκεί, ήμουν στα ουράνια. Μετά, για δύο μέρες ένιωθα κυριολεκτικά ότι περπατούσα στον αέρα. Έλαμπα. Ήταν μια τρομερά ωραία αίσθηση.
Συχνά ονειρεύομαι ότι κερδίζω – ζωντανά και λεπτομερή όνειρα, σαν να παίζω για ένα bracelet αξίας εκατομμυρίων. Μετά το heads-up έπρεπε πραγματικά να τσιμπήσω τον εαυτό μου για να βεβαιωθώ ότι ήταν αληθινό. Στεκόμουν σε αυτή τη pub, όλοι έπιναν στην υγειά μου και μου έδιναν συγχαρητήρια, και ήταν σαν να είχα υπερβολική δόση ντοπαμίνης. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Κάτι ανάμεσα σε μια ελαφριά κρίση πανικού και ένα πολύ δυνατό high. Ήταν απίστευτο.
Ωραίο, νομίζω ότι στο πόκερ λείπει κάτι τέτοιο.
Ναι, αλλά από την άλλη, για να είμαι ειλικρινής, οι παίκτες πόκερ δεν είναι ακριβώς άνθρωποι που νοιάζονται ανιδιοτελώς για τις επιτυχίες των συναδέλφων τους. Ναι, οι φίλοι υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά πολλοί μπορούν επίσης να έχουν χαιρεκακία. Οπότε, το να μαζέψεις ανθρώπους με την ίδια νοοτροπία για να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον είναι πραγματικά φοβερό, αλλά απίστευτα δύσκολο.
Πως προετοιμάζεσαι για σημαντικούς τελικούς;
Συνήθως υπολογίζω τα πρώτα levels στο HRC, καταλαβαίνω πώς πρέπει να κάνουμε 3-bet και 4-bet, και πως να υπερασπιζόμαστε τα blinds. Συχνά παίρνω τηλέφωνο τον Kot και τον Nikita Kalinin για να συζητήσουμε χέρια. Για αυτό το συγκεκριμένο final table, προετοιμάστηκα αποκλειστικά πάνω στους αντιπάλους μου, βλέποντας πολλά replays.
Κάνω επίσης διαλογισμό και ασκήσεις αναπνοής και, όσο αστείο κι αν ακούγεται, βλέπω ένα παλιό βίντεο του Performer για το πως να συντονιστείς σωστά στο παιχνίδι.
Πως χαλαρώνεις και “ξαναγεμίζεις μπαταρίες”;
Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων πίνω με τα αδέρφια μου. Το να πηγαίνω σε ένα επεισόδιο μοιάζει με διακοπές, αλλά συνήθως καταλήγει να είναι full-time δουλειά. Παρ’ όλα αυτά, μετά τα επεισόδια εξακολουθώ να νιώθω ξεκούραστος. Στο σπίτι, μου αρέσουν η σάουνα, ο διαλογισμός και το να κάνω παρέα με φίλους. Και επίσης μου αρέσει απλά να χαλαρώνω στον καναπέ και να παίζω Dota.
Ποιον από τους ρωσόφωνους παίκτες θεωρείς τον πιο δυνατό MTT παίκτη;
Ο πιο δυνατός είναι ο “SerVlaMin”. Αν έπρεπε να επιλέξω με βάση τη λογική του σκέψη και την ανάλυση περίπλοκων spots, τότε ο Nikita Kalinin πάντα φτάνει στην ουσία και μπορεί να αναλύσει ένα χέρι μέχρι τον κρατήρα. Ένας πραγματικός σκακιστής!
Το κανάλι σου στο Telegram λέγεται Breakout from Poverty. Γιατί;
Κάποτε, σε ένα αρμενικό gambling den, ένας τύπος καθόταν με πολύ μικρό stack και όταν του ζήτησαν να κάνει rebuy απάντησε: «Όχι, έχω μείνει ακριβώς με όσα χρειάζονται για να ξεφύγω από τη φτώχεια». Αυτή η φράση μου άρεσε απίστευτα και αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω.
Κάποια στιγμή άλλαξα το όνομά μου μετά την παρουσίαση στο Triton, αλλά οι συνδρομητές μου – περίπου 600 τότε – άρχισαν να με κράζουν και μου έδωσαν τελεσίγραφο: να το αλλάξω ξανά πίσω όπως ήταν ή θα κάνουν unsubscribe. Αναγκάστηκα να συμμορφωθώ.
Πες μας για τη ζωή σου πριν το πόκερ, τι έκανες και πως ξεκίνησες να παίζεις;
Έκανα πολλές δουλειές του ποδαριού. Δούλεψα ως φορτωτής, αλλά «προνομιούχος». Όταν τα μαγαζιά έκλειναν τη νύχτα, στήναμε installations εκεί. Δούλεψα επίσης ως μεταφραστής και steward στο στάδιο Luzhniki – υποδεχόμουν και καθοδηγούσα τους επισκέπτες, κυρίως Άραβες, μέσα στο στάδιο. Συνήθως εργαζόμουν σε αγώνες στίβου και ράγκμπι.
Αυτές δεν ήταν γεμάτες διοργανώσεις, αλλά πάντα παρευρίσκονταν διάφοροι «μεγάλοι» από όλο τον κόσμο. Έπρεπε να τους υποδέχομαι και να τους συνοδεύω στις θέσεις τους, μια δουλειά του τύπου “φέρε–άφησε–και φύγε από τη μέση”. Χάρη στη γνώση της γλώσσας, κατάφερνα να βγάζω αρκετά καλά χρήματα.
Μάζευα λεφτά και πήγαινα σε εκτός έδρας ταξίδια για να υποστηρίξω την CSKA. Πήγα σε ματς στη Ρώμη, στην Τσεχία, στη Γερμανία – με λίγα λόγια, ήμουν πολύ ενεργός οπαδός.
Περίπου δέκα χρόνια έκανα Muay Thai και πάλη (freestyle wrestling), προπονούμενος και παλεύοντας συνεχώς. Είμαι ανταγωνιστικός αθλητής ακόμη και τώρα, αλλά μάλλον θα «σκότωνα» τον μέσο παίκτη πόκερ με ένα 2.
Βοηθάει το αθλητικό υπόβαθρο στο πόκερ;
Μάλλον όχι. Ίσως να είμαι απλώς πιο χαζός από το field λόγω των συνεχών χτυπημάτων στο κεφάλι. Έχω πάθει πάρα πολλούς τραυματισμούς, οκτώ καταγεγραμμένες διασείσεις. Αυτή η εμπειρία μάλλον μου έκανε κακό. Παράτησα τον χώρο γιατί δεν υπήρχαν χρήματα – μου έδιναν 15.000 ρούβλια (περίπου $189) για έναν αγώνα, άλλα 15.000 για τη νίκη, και μετά ξόδευες περίπου 15.000 για την αποθεραπεία.
Έτσι, δούλεψα ως courier, ως μεταφραστής και ακόμη και σε γραφείο. Όλο αυτό τον καιρό έπαιζα πόκερ. Έπαιζα από τα 14 μου. Μπήκα κάποτε σε μια πολυκατοικία και στα σκαλιά καθόταν ένας φίλος μου και ο μεγαλύτερος μεθύστακας της γειτονιάς, με το παρατσούκλι Sega, ο οποίος πλέον έχει πεθάνει. Έπαιζαν χαρτιά, χρησιμοποιώντας κέρματα των 5 και 10 ρουβλιών αντί για chips. Μου εξήγησαν τους κανόνες. Ουσιαστικά, τον κορόιδευαν· ο φίλος μου έβγαζε συνδυασμούς που δεν υπήρχαν, Yellowboy style (χαιρετίσματα στους παλιούς). Στην ουσία ήταν ξεγέλασμα του ντόπιου μεθύστακα. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που ξεγελούσα κάποιον σε χαρτιά.
Έτσι, έμαθα τους συνδυασμούς και, ήδη στο πανεπιστήμιο, γνώρισα κάποιους τύπους που έπαιζαν πόκερ στο σπίτι κάποιου. Πήγα με entry fee 500 ρούβλια (περίπου $6). Ο ιδιοκτήτης είχε κατεβασμένη τη Stars και καλό Dota rating, οπότε τον σεβόμουν και πίστευα ότι θα με κερδίσουν. Αλλά μετά, μπαμ, έγινε το αντίθετο – έφυγα με 8.000 ρούβλια (περίπου $100). Δεν καταλαβαίνω καν πως έγινε· έπαιζα εντελώς διαισθητικά, χωρίς να μπλοφάρω καθόλου, έπαιζα ουσιαστικά solitaire. Στην αρχή όλοι με κοιτούσαν αφ’ υψηλού, νομίζοντας ότι ήμουν απλώς υπερενθουσιασμένος, αλλά άρχισα να πηγαίνω εκεί σαν να δούλευα.
Φυσικά μου άρεσε, οπότε εγκατέστησα poker rooms και έκανα deposit περίπου 100.000 ρούβλια (περίπου $1.250). Μέσα σε μερικούς μήνες τα έχασα όλα σε ABI $5, παίζοντας ουσιαστικά τα πάντα. Έπαιζα στο πουθενά, δεν μπορούσα να πατήσω ούτε ένα κουμπί σωστά.
Άρχισα να βλέπω βίντεο και να προσπαθώ να μάθω κάτι, και έτσι έμαθα για το Omaha. Ανέβηκα γρήγορα μέχρι PLO200 με καλό win rate. Μετά πέρασα στο heads-up PLO, καθιερώθηκα πολύ γρήγορα και για κάποιο διάστημα έτρεχα ένα lobby μαζί με άλλους regs. Αλλά μετά εμφανίστηκε το αργεντινο-ουρουγουανό cartel και έφαγα χαστούκι. Εκεί τελείωσε η heads-up καριέρα μου.
Πέρασα στα apps, κέρδισα πολλά σε private games στη Μόσχα, έπαιξα μέχρι και $25/$50, παρότι αυτό δεν ήταν μέσα στο bankroll μου. Μια φορά δεν ήθελαν καν να με αφήσουν να φύγω από το καζίνο, παρότι έπαιζα οκτώ ώρες. Άρχισαν να λένε, «Γιατί φεύγει όταν κερδίζει;» Τους είπα: «Παιδιά, πάω στη δουλειά και θα ξανάρθω.» Έτσι μάζεψα κάτι sweetheartάκια εκεί, που κοιμόντουσαν κυριολεκτικά μέσα στο καζίνο. Ήταν καλό παιχνίδι, αλλά τρομερά αγχωτικό και ακριβό – το entry μπορούσε να είναι 10-20% του bankroll.
Κάποτε κέρδισα ένα $33 kilo field τουρνουά, και αυτό έγινε το αρχικό BR για το online. Έχασα το bankroll μου τρεις ή τέσσερις φορές. Δούλεψα, μάζευα λεφτά, γύριζα πίσω και ξαναπολεμούσα σαν λιοντάρι.
Σε ποιο σημείο συνειδητοποίησες ότι το πόκερ ήταν κάτι παραπάνω από ένα χόμπι;
Νομίζω το 2019. Το 2017 πήγα στην πρώτη μου live σειρά και έχασα, στη δεύτερη έφερα σπίτι ένα EPT trophy. Στην τρίτη μου εκδρομή, απέκλεισα 300 άτομα, παρόλο που είχα μισό blind στο τέταρτο level. Τότε έπαιζα σχεδόν χωρίς μπλόφες, αλλά με κάποιον τρόπο έβγαζα λεφτά. Τώρα φαίνεται σαν να μην πάτησα ούτε ένα κουμπί, αλλά παρόλα αυτά πίστευα ότι ήμουν το κέντρο του σύμπαντος.
Το 2019 άρχισα να ασχολούμαι με τη θεωρία και να δουλεύω το παιχνίδι μου. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, κατάλαβα τι γινόταν μόνο προς το τέλος του 2023. Τα πήγαινα καλύτερα στην Omaha, αλλά έπαιζα Hold’em σαν μέτριος regular, αν και ίσως είμαι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό μου. Το παιχνίδι και το meta αλλάζουν, και ίσως ήμουν αρκετά καλός τότε, παρά τη σχεδόν περιορισμένη γνώση μου.
Πιθανότατα γύρω στο 2023 συνειδητοποίησα ότι το πόκερ μπορεί πραγματικά να φέρει καλά λεφτά.
Είχες ποτέ περιόδους που ήθελες να τα παρατήσεις;
Ναι, πήρα ένα διάλειμμα περίπου ενάμιση χρόνο, ασχολούμενος με τα δικά μου και τρέχοντας τη δική μου επιχείρηση. Κάποια στιγμή μπήκε η απάθεια. Πήγα στο Sochi για άλλη μια σειρά, κοίταξα όλα αυτά τα γνώριμα πρόσωπα και απλώς ένιωσα άρρωστος. Πιάστηκα να σκέφτομαι ότι έκανα κάποιο είδος βλακείας. Τελείωσα δύο τουρνουά και δεν άγγιξα φύλλο για ενάμιση χρόνο.
Η επιστροφή πήγε καλά – κέρδισε τρία τρόπαια στην πρώτη σειρά.
Γιατί αποφάσισες να επιστρέψεις;
Μου έλειπε το παιχνίδι. Μου φαγούριζε το δέρμα. Οι εθισμένοι στα τυχερά παιχνίδια πάντα επιστρέφουν. Τα slots ξέρουν να περιμένουν, όπως λένε. Το ίδιο και το πόκερ.
Είσαι επιρρεπής στον τζόγο;
Ναι, 100%. Είμαι nerd μέχρι το κόκαλο, αλλά καταφέρνω να το κρατάω υπό έλεγχο. Καταλαβαίνω τα βάθη στα οποία μπορεί να σε οδηγήσει. Μπορώ να παίξω craps, να παίξω ρουλέτα πολύ περιστασιακά, ή να κερδίσω μερικές εκατοντάδες στα slots σε streak. Αλλά αυτό είναι το μέγιστο.
Έχω υπερβεί τα όρια μερικές φορές. Κάποτε στο Sochi, έχασα μερικά εκατομμύρια ρούβλια στη ρουλέτα (ένα εκατομμύριο ρούβλια είναι περίπου 12.650 δολάρια ΗΠΑ), και ήταν πραγματικά επώδυνο. Ήταν μια τρομερή αίσθηση. Αργότερα κατάλαβα ότι πλήρωσα για μια εμπειρία που με βοήθησε να κρατήσω την ψυχραιμία μου στο μέλλον.
Ο “Spartak the Cat” με μύησε στα craps κατά τη διάρκεια μιας σειράς στις Μπαχάμες. Πάντα πίστευα ότι ήταν καθαρά αμερικάνικο παιχνίδι, με όλο το θέαμα, τους ανθρώπους να φωνάζουν και τα ζάρια να κυλάνε. Πηγαίναμε στο καζίνο και σιγά-σιγά βγάζαμε λεφτά. Μόλις κέρδιζες, σου άρεσε οποιοδήποτε παιχνίδι. Κερδίσαμε λίγο, και αποφάσισα να μάθω τους κανόνες. Η σειρά τελείωσε, όλοι είχαν φύγει, είχα κερδίσει $80.000 και είχα ήδη γυρίσει τα πάντα, με μόνο χίλια δολάρια να μένουν σε chips. Αποφάσισα να δοκιμάσω τα craps. Υπήρχε ένας ηλικιωμένος στο τραπέζι, και μου είχαν πει ότι πρέπει να παίζεις σαν ηλικιωμένος. Στο τέλος, είχα καθαρό κέρδος πάνω από $40.000 σε λίγες ώρες.
Το νόημα του παιχνιδιού είναι να αποφύγεις να βγει επτά στα ζάρια, που είναι ο πιο κοινός αριθμός (3+4, 2+5, κ.λπ.). Αυτό σημαίνει ότι έχεις 14% πιθανότητα να χάσεις τα πάντα, και τον υπόλοιπο χρόνο είτε βγάζεις λεφτά είτε σπας ισοπαλία. Ο παππούς δεν έβγαλε επτά για μια ολόκληρη ώρα! Είχα και τα τέσσερα trays γεμάτα με chips και καθόμουν εκεί σαν μεγιστάνας. Μόλις ο παππούς άρχισε να βγάζει επτά, έφυγα.
Ένα χρόνο αργότερα, συναντάω τον Kot στις Μπαχάμες και του λέω πομπωδώς: «Τώρα δεν παίζεις στο -2%, παίζεις στο -6%». Ο μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο!
Παίζεις για να ζήσεις, κάνεις πολλά streams και ταξιδεύεις συχνά. Κάποιοι λένε ότι πρέπει να διαλέξεις το ένα ή το άλλο, αλλιώς δεν θα πετύχεις ποτέ. Πώς ισορροπείς όλα αυτά;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να διαλέξεις μόνο ένα. Το βασικό είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι σε όλους τους τομείς. Είναι επίσης σημαντικό να καταλαβαίνεις τι δουλεύει για σένα και τι όχι. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που πέρασαν από online σε live και αντίστροφα, και είναι σημαντικά χειρότεροι στο νέο τους περιβάλλον. Ούτε ξέρω πως ισορροπώ εγώ· νομίζω ότι απλώς έχω τύχη. Αλλά πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Πιθανότατα είμαι περισσότερο live player, γιατί ξέρω πολλά κόλπα που άλλοι παίκτες δεν ξέρουν.
Πως απέκτησες το παρατσούκλι «Legend»;
Εφευρέθηκε από έναν regular live poker παίκτη από τη Δημοκρατία της Τσετσενίας, τον Ruslan Nesiev. Κάποτε στο Kaliningrad, κέρδισα τρία τρόπαια σε μία σειρά και ετοιμαζόμουν για φωτογραφία. Περνούσε εκείνος και είπε χαρακτηριστικά: «Τι Legend!»
Τα πήγα καλά και στην επόμενη σειρά. Κάθε φορά που με έβλεπε, καθόμουν με ένα τεράστιο stack. Και κάθε φορά, έλεγε ότι ο Anatoliy ήταν Legend. Σιγά-σιγά, ο κόσμος άρχισε να με φωνάζει έτσι στο Kaliningrad, μετά πήγε στο Sochi, οπότε άρχισα να κάνω stream με το παρατσούκλι ήδη καθιερωμένο. Χάρη στον Ruslan Nesiev, έμεινε.
Υπάρχει επίσης η άποψη ότι το ενεργό streaming και το παιχνίδι σε high-stakes τουρνουά είναι ασύμβατα. Τι πιστεύεις γι’ αυτό;
Νομίζω ότι είναι περισσότερο μια δικαιολογία. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται ότι αν κάνουν stream, θα φανεί ότι παίζουν με GTO Wizard… Ω, το είπα δυνατά;
Σοβαρά, απλώς είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να τα κάνουν όλα ταυτόχρονα – να διαβάζουν το chat, να παρακολουθούν τη συζήτηση και να κρατούν το μέτρημα των hands. Είναι δύσκολο και για μένα. Συχνά κάνω απλώς διασκεδαστικά streams με μουσική, αλλά μερικές φορές είσαι βιαστικός και δεν προλαβαίνεις ή είσαι σε tilt, και τότε πρέπει να σκέφτεσαι για το chat ή την κάμερα. Όλα αυτά, φυσικά, μπορούν να επηρεάσουν το παιχνίδι σου.
Είδα ότι έχεις ένα trophy cabinet, πως το απέκτησες;
Μου το έδωσαν οι φίλοι μου. Απλώς είχαν κουραστεί να βλέπουν τα τρόπαια σωρευμένα κάτω από την τηλεόραση. Μια μέρα έφεραν αυτό το cabinet και δύο μπουκάλια moonshine. Αρχίσαμε να το συναρμολογούμε, αλλά αποδείχθηκε ότι το συναρμολογήσαμε λάθος. Κάλεσα έναν φίλο από την εταιρεία «Handyman» και το αποσυναρμολογήσαμε και το φτιάξαμε σωστά. Ήταν ένα απίστευτα ωραίο δώρο. Τώρα υπάρχουν 23 τρόπαια εκεί μέσα, και όλα είναι πολύ ξεχωριστά για μένα – το Triton, το WSOP-C ring, δύο EPT spades.
Συμπεριφέρομαι στα τρόπαια σαν κληρονομιά. Αν υπάρχει η ευκαιρία να διεκδικήσω ένα… κομμάτι γυαλί, πάντα θα το πάρω. Από τα 23 τρόπαια, κυριολεκτικά εκλιπαρούσα για τέσσερα.
Και πως εκλιπαρούν για τρόπαια;
Μια φορά κέρδισα το τρόπαιο όταν πέντε άνθρωποι το μοιράζονταν. Ήταν ήδη επτά το πρωί, παίζαμε για πολύ ώρα και ήμασταν απίστευτα κουρασμένοι. Ήμουν μεγάλος chip leader, οπότε ήμουν διατεθειμένος να το μοιραστώ μόνο αν κρατούσα το τρόπαιο. Αυτό είναι ουσιαστικά ο τρόπος που εκλιπαρείς για αυτό.
Πως βλέπεις τη ζωή σου σε 10–20 χρόνια; Θα συνεχίσεις να παίζεις ή σκοπεύεις να αποσυρθείς από το πόκερ και να κάνεις κάτι άλλο;
Δεν έχω ακόμα σχέδια για συνταξιοδότηση, αλλά είναι αρκετά πιθανό να με περιμένει κάπου. Θέλω να κερδίσω εκατό τρόπαια ό,τι κι αν γίνει. Αληθινά, θα πρέπει να αγοράσω άλλο ένα cabinet, ίσως και δύο. Σε κάθε περίπτωση, όσο αγαπάω το παιχνίδι, όσο μου αρέσει όλο αυτό, και υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, πρέπει να δουλεύω σκληρά.
Τι συμβουλή θα έδινες σε παιδιά που θέλουν να κάνουν ένα breakthrough από τη… φτώχεια;
Το βασικό είναι να παίζουν υπεύθυνα και όχι για το τελευταίο τους ευρώ. Αυτό είναι κρίσιμο. Δούλεψε το παιχνίδι σου, καθώς ο ανταγωνισμός στο πόκερ είναι πολύ υψηλός και θα χειροτερεύει μόνο. Μην ταΐζεις το εγώ σου· μην είσαι αλαζόνας. Το εγώ στο πόκερ είναι απαραίτητο για ανάπτυξη, αλλά είναι σημαντικό να μην το… υπερταΐζεις και γίνεις ένας ναρκισσιστής μ**ς.
Ένα tip από τον Anatoliy Legenda: αν φουσκώσεις υπερβολικά το εγώ σου και υπερτιμήσεις τη θέση σου πάνω στο field, θα σου γυρίσει μπούμερανγκ. Πάρε το όπως θέλεις, αλλά αυτές είναι οι παρατηρήσεις μου. Το παιχνίδι δεν συγχωρεί τέτοια πράγματα. Αλλά αυτή είναι καθαρά η γνώμη μου· δεν είμαι εγωκεντρικός ή υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό μου, γι’ αυτό ίσως τα καταφέρνω.
(21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ)