H ιστορία του Ariel Shefer που ζει σ” ένα Toyota Corolla για να παίζει πόκερ!

d. antoniouΔιεθνή Νέα, Συνεντεύξεις, Τουρνουά ΠόκερLeave a Comment

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Ariel Shefer κέρδισε το $600 H.O.R.S.E. event στο Thunder Valley, αποκτώντας το πρώτο του δαχτυλίδι από το WSOP και κερδίζοντας κάτι λιγότερο από $12.000.

Την εποχή εκείνη, ο Shefer έλεγε ότι θα αφήσει το διαμέρισμά του στο Λας Βέγκας για να ταξιδέψει στο WSOP Circuit και να κερδίσει δαχτυλίδια. Λίγους μήνες μετά ο Shefer αποδεικνύει ότι ήταν αξιόπιστος σ” αυτά που έλεγε – άφησε το διαμέρισμα και άρχισε να παίζει σε τουρνουά μένοντας στο αυτοκίνητό του, ενώ δούλευε σε βάρδιες ως οδηγός Uber!

Ο Matt Hansen συνάντησε τον Shefer αυτή την εβδομάδα αφού επέστρεψε στο Thunder Valley για την στάση του WSOP Circuit όπου πρώτευσε σε ένα πεδίο 49 συμμετοχών στο $600 T.O.R.S.E., κερδίζοντας το δεύτερο δαχτυλίδι του WSOPC και λίγο πάνω από $8.000.

«Πραγματικά, έδωσα τα πάντα μόνο για το πόκερ και την επιβίωση. Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ άνετοι. Για αυτούς, $8.000 δεν είναι τίποτα. Για μένα, $8.000 είναι πολλά πράγματα.»

Πριν από δέκα χρόνια ο Shefer αποφάσισε ότι θέλει να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής σε κάτι. Στόχευσε στο πόκερ, το μπριτζ και το backgammon.

«Στο backgammon, τερμάτισα στα προημιτελικά του US Open πέρυσι. Στο μπριτζ, οι συνεργάτες μου πάντα πέθαιναν. Πραγματικά πέθαιναν! Είναι παιχνίδι για ηλικιωμένους και όταν ξεκινάς με έναν συνεργάτη που είναι 90 ετών, η προσδοκώμενη ζωή του δεν είναι τόσο μεγάλη. Έτσι, τρεις συνεργάτες μου πέθαναν και ψάχνω για τον επόμενο.»

Ο Shafer λέει ότι το πόκερ έγινε η κύρια εστίασή του αφότου γνώρισε μια γυναίκα και παντρεύτηκε. Σήμερα, κατέχει μια εταιρεία που πουλά ψηφιακά τραπέζια πόκερ.

«Πραγματικά συνταξιοδοτήθηκα αφού πούλησα τις εταιρείες στα 30 μου. Ήμουν ο πιο θλιβερός συνταξιούχος. Το να κάθομαι σε ένα θέρετρο στο Cancun ή σε ένα κρουαζιερόπλοιο είναι μεγάλες διακοπές, αλλά δεν είναι ζωή.»

Ο Shefer τώρα ζει στο Toyota Corolla του, οδηγώντας Uber μεταξύ καθημερινών τουρνουά στο Λας Βέγκας μέχρι να έχει αρκετά χρήματα για ένα buy-in.

«Είμαι άστεγος. Τεχνικά, είμαι ένας άστεγος άνθρωπος που περνάει την καλύτερη στιγμή της ζωής του και κάνει αυτό που αγαπάει να κάνει.

Στο Λας Βέγκας μπορώ να κάνω Uber. Οδηγώ 16 ώρες την ημέρα, που είναι το όριο που επιτρέπει η Uber. Αυτό βγάζει περίπου $250-300. Αυτό μου επιτρέπει να παίξω στο $150 τουρνουά στο Orleans. Αν δεν βγάλω $150, δεν παίζω στο τουρνουά στο Orleans. Κάθε μέρα έχουν ένα τουρνουά mix games και ξέρουν ότι είμαι το πρώτο άτομο που αγοράζει τη συμμετοχή στο τουρνουά αν έχω τα χρήματα. Αν δεν έχω τα χρήματα, απλά συνεχίζω να οδηγώ Uber.»

Είναι πολύ διαφορετικό από την παλιά ζωή του Shefer στην κοιλάδα, όπου το διαμέρισμά του είχε θέα στη Las Vegas Strip. Μια ονειρική ζωή, λέει ο Shefer, αλλά μια ζωή που τον κρατούσε πίσω.

«Όταν είσαι παίκτης πόκερ, πρέπει να πετάς σαν πουλί όταν πηγαίνεις σε ένα τουρνουά. Δεν θέλεις να ξέρεις πού θα κοιμηθείς και δεν θέλεις να πας εκεί που αισθάνεσαι άνετα. Αποφάσισα ότι φέτος δεν θέλω να είμαι άνετος. Το μόνο άνετο μέρος μου είναι γύρω από το τραπέζι παίζοντας χαρτιά.»

Η έλλειψη άνεσης τον κάνει άγριο, αλλά μόνο στα τραπέζια.

«Είμαι το πιο μη-βίαιο άτομο που θα συναντήσετε ποτέ. Όταν είμαι στο τραπέζι πόκερ όμως αγριεύω.»

Όλα γίνονται στο όνομα της επίμονης καταδίωξης ενός βραχιολιού WSOP. Ή, στην περίπτωση του Shefer, δύο βραχιολιών WSOP.

«Πρώτα σε ένα mix game και μετά το βραχιόλι του Main Event. Αυτοί είναι οι δύο στόχοι που έχω στη ζωή μου.

Για να φτάσω εκεί, πρέπει να γίνω καλύτερος. Πρέπει να καθίσω δίπλα στον Allen Kessler και τον Ari Engel. Για να γίνεις καλύτερος, πρέπει να παίξεις εναντίον αυτών των παικτών.»

Τα χρήματα από τη νίκη του στο τουρνουά T.O.R.S.E. έχουν ήδη αποσταλεί για φύλαξη, λέει ο Shefer. Κάποιος θα τα κρατήσει για αυτόν μέχρι το WSOP. Κράτησε ένα μικρό ποσό για να το χρησιμοποιήσει σε δύο ακόμη events στο Thunder Valley πριν επιστρέψει στο Λας Βέγκας.

«Μετά το αυριανό τουρνουά, δεν έχω το επόμενο buy-in. Για το επόμενο buy-in, πρέπει να κάνω Uber ή να πουλήσω ένα τραπέζι πόκερ.»

Είναι μια ιστορία που συναντάς συχνά στο Λας Βέγκας: παίκτες που παίζουν από ένα session στο άλλο, βασιζόμενοι σε προσφορές και τύχη για το επόμενο καλό γεύμα τους, αλλά είναι ασυνήθιστο να αγκαλιάζουν ανοιχτά τον τρόπο ζωής όπως ο Shefer.

«Η ευτυχία μου προέρχεται από την καθημερινή βιοπάλη. Το να μην ξέρω από πού θα πάρω το επόμενο ζεστό γεύμα μου με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να μπλέξουν με ψυχολογικά προβλήματα ή με ναρκωτικά, εγώ απλώς γίνομαι πιο χαρούμενος και πιο ζωηρός.

Τα παιδιά μου θα με αγαπούν, ό,τι και να γίνει. Με υποστηρίζουν και ξέρουν ότι είμαι τρελός. Αφήστε τον τρελό γέρο να κάνει αυτό που θέλει. Είμαι ο φτωχότερος, πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.»