Ο Jared Bleznick βρισκόταν στο θάλαμο σχολιασμού όταν ο Michael Mizrachi κατέκτησε για τέταρτη φορά το Poker Players Championship – και ήταν δίπλα του όταν πέτυχε το σχεδόν ακατόρθωτο: να κερδίσει και το WSOP Main Event.

«Ο Grinder είναι απίστευτα ταλαντούχος», δήλωσε ο Bleznick. «Είναι ένας από τους καλύτερους τύπους που έχω γνωρίσει ποτέ στο πόκερ. Και το λέω με περηφάνια, είναι επίσης ο πιο ταπεινός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στο παιχνίδι.»

Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης του παίρνουμε μια γεύση από τον ρόλο που έπαιξε στη συγκλονιστική νίκη του Mizrachi.

Πολλοί παίκτες που φτάνουν στο τελικό τραπέζι του Main Event συνεργάζονται με κάποιον coach. Ήσουν μέλος της ομάδας του Mizrachi;

Όταν ο Grinder έφτασε στο τελικό τραπέζι, μερικοί άνθρωποι του πρότειναν να πάρει coaching. Τους κοίταξα και είπα, «Ο Michael έφτασε ως εδώ μόνος του, σωστά; Δεν χρειάζεται να μιλήσει με κανέναν από αυτούς τους coaches.» Του είπα, «Συνέχισε αυτό που κάνεις. Παίξε το παιχνίδι σου – και ισοπέδωσε το τραπέζι.»

Ζήτησε κάποια επιπλέον συμβουλή από εσένα;

Δεν θα χρησιμοποιήσω τη λέξη «coach», γιατί δεν τον εκπαίδευσα. Τον καθοδήγησα. Ήμουν δίπλα του σε κάθε βήμα. Δεν θέλω να του αφαιρέσω καμία αξία. Ο Grinder είναι το ταλέντο. Είναι ο καλύτερος στον κόσμο σ’ αυτό το τουρνουά. Αλλά υπήρχαν πολλά μικρά πράγματα που έκανα για να βοηθήσω στην πορεία. Βοήθησα τον Grinder να φτάσει μέχρι τη… γραμμή του τερματισμού. Δεν διεκδικώ την επιτυχία. Απλώς ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα κέρδιζε το Main Event.

Υπήρξε κάποια φημολογία ότι είχες ποσοστό από τη συμμετοχή του – υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό;

Δεν είχα καμία χρηματική συμμετοχή στη νίκη του στο Main Event, ούτε καν 1%. Το λέω αυτό γιατί μου έστειλαν περίπου 60 άτομα μήνυμα, υπονοώντας ότι πρέπει να κέρδισα μια περιουσία. Δεν έβγαλα ούτε ένα δολάριο. Πόνταρα πάνω του στο τελικό τραπέζι· η απόδοση ήταν +330. Έβαλα το μέγιστο που μπορούσα να ποντάρω για να τον δω να κερδίζει. Πίστευα πως ήταν φοβερή τιμή – και τελικά κέρδισε. Αλλά όχι, δεν είχα ποσοστό από τη συμμετοχή του.

Τι σε εντυπωσίασε περισσότερο από το παιχνίδι του Mizrachi στο Main Event;

Έχω δύο πράγματα που θέλω να μοιραστώ. Ελπίζω να τα ακούσουν πολλοί. Πρώτον: Ήμουν μαζί του, στο πλάι, από την πέμπτη μέρα του Main Event, και ούτε μία φορά δεν με ρώτησε τι κρατούσε κάποιος άλλος σε κάποιο “χέρι”. Ούτε μία φορά. Όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν την καθυστέρηση στη μετάδοση και λένε στους φίλους τους τι είχαν οι αντίπαλοι σε διάφορα σημεία. Δεν είναι κακό αυτό. Απλώς, ο Grinder δεν ενδιαφερόταν για το τι κρατούσε κανείς, σε κανένα σημείο του τουρνουά.

Σκέψου το αυτό. Δεν μιλήσαμε καθόλου για το παρελθόν. Τόσο ταλαντούχος είναι. Δεν ξέρω κανέναν άλλον στον κόσμο που να μην ρωτούσε. Εντάξει, ίσως υπάρχει ένας. Ο μόνος άλλος που μπορώ να σκεφτώ ότι δεν θα τον ένοιαζε να ρωτήσει για τα χέρια είναι ο Phil Ivey.

Ποιο είναι το δεύτερο;

Σ’ αυτό το τουρνουά έχεις διάλειμμα 15 λεπτών κάθε δύο ώρες. Ξέρεις τι έκανε ο Grinder σε κάθε διάλειμμα; Έβγαζε χιλιάδες φωτογραφίες με τον κόσμο. Αυτός ο τύπος παίζει για 10 εκατομμύρια δολάρια και αντί να πάει στην τουαλέτα, καθόταν και έβγαζε φωτογραφίες, μέχρι που στο τέλος αναγκάστηκα να πω στον κόσμο να χαλαρώσει· «φτάνει με τις φωτογραφίες». Δεν αρνήθηκε ούτε μία σε ολόκληρο το τουρνουά. Τι σου λέει αυτό για έναν τέτοιο άνθρωπο;

Είναι απλώς ταπεινός και γεμάτος ευγνωμοσύνη προς όσους τον υποστηρίζουν. Θα σου πω το εξής: Είμαι καλό παιδί. Αλλά δεν θα έβγαζα χιλιάδες φωτογραφίες αν έπαιζα για τόσα χρήματα. Θα ήθελα να τελειώσω τη δουλειά, να μείνω συγκεντρωμένος. Εκείνος όμως έκανε όλες τις συνεντεύξεις, μιλούσε με τον κόσμο. Είναι δοσμένος στον κόσμο. Κι αυτό είναι το νόημα του πόκερ. Πρέπει να είσαι ηγέτης, έτσι δεν είναι; Ειδικά όταν είσαι πρεσβευτής του παιχνιδιού.

Η νίκη του πρέπει να είναι καλό πράγμα για το παιχνίδι, σωστά;

Ο Grinder είναι υπέροχος για το πόκερ. Ο Daniel Negreanu είναι επίσης εξαιρετικός πρεσβευτής και από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στο παιχνίδι· τα δίνει όλα για το πόκερ. Το ίδιο και ο Phil Hellmuth. Καμιά φορά μπορεί να είναι λίγο σκληρός με τον κόσμο, αλλά και πάλι είναι σημαντικός για το παιχνίδι.

Όταν ήμουν στα 20 μου, δεν έβλεπα το πόκερ από επιχειρηματική σκοπιά – κι όμως, ήμουν ένας από τους μεγαλύτερους νικητές στον κόσμο. Τώρα που παίζω για διασκέδαση, το βλέπω αλλιώς. Αν βγάλεις παίκτες όπως οι Ivey, Hellmuth και Negreanu από το πόκερ, τότε το παιχνίδι δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Δεν θα ήταν το ίδιο. Πρέπει να εκτιμάμε περισσότερο αυτούς που μεγάλωσαν το άθλημα.

Τι σε ενέπνευσε να μάθεις το παιχνίδι;

Το World Series of Poker του 2003 – όταν κέρδισε ο Chris Moneymaker – ήταν αυτό που έβαλε πολύ κόσμο στο πόκερ, κι εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Ο Chris έχει συμβάλει τρομερά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο στο πόκερ είναι η ποικιλία των προσωπικοτήτων. Τόσοι παίκτες έχουν δώσει πολλά σε αυτό το παιχνίδι. Πάρε για παράδειγμα τον Mike Matusow – τον σέβομαι απεριόριστα για όσα έχει προσφέρει στο πόκερ. Το online όνομά μου, “harrington25”, προήλθε από τον Dan Harrington. Λάτρευα να τον βλέπω να παίζει.

Φέτος, όμως, νιώθω πως έχουμε απομακρυνθεί λίγο από αυτές τις προσωπικότητες. Για παράδειγμα, στο φετινό WSOP, είδαμε πολύ τον Martin Kabrhel. Πιστεύω ότι είναι φανταστικός για το πόκερ. Ο Martin φέρνει κάτι διαφορετικό – είναι χαρακτήρας. Και όταν ο κόσμος μιλάει, ακόμα κι αν προκαλεί αντιδράσεις, αυτό συνήθως είναι καλό. Το πόκερ χρειάζεται προσωπικότητες. Χρειάζεται κάτι για να συζητάμε, έτσι δεν είναι;

(21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ)